Onlangs waren we op Rock Werchter, misschien wel het leukste festival waar ik tot nu toe ben geweest en ik ben bij veel geweest. Wat we altijd standaard bij ons hebben zijn oordopjes. Nou, ja, mijn vriendin heeft ze bij zich en omdat ze mij kent, ook een setje van mij. Van die speciale muziek …
Dit gedicht is opgedragen aan: Rachel Celine Wezenberg 14-01-1997 – 04-12-2017 Beetjes jij Alle mensen, alle vrienden, alle maatjes Die jou kenden Alle gedachtes, alle gevoelens, alle emoties Die maar niet wenden Alle zorgen, alle ontroering, alle tranen vreugde en verdriet Alle oprechtheid, alle openheid, alle eerlijkheid Of we nu wilden of niet Alle …
‘Ik heb een lief gezicht en als ik een beetje ontredderd kijk, dan ben ik zo door de douane.’ ‘Ik ook,’ antwoordde mijn vriendin terug. Hoewel dit feit klopt, kon ik het natuurlijk niet laten haar hier mee te plagen. ‘Nou… lief… pas maar op, ze zien je zo voor een terrorist aan.’ ‘Ja, tuurlijk! …
Valentijn, ik heb er niet zo veel mee, maar net als vele mannen onder ons, geef je maar wel een kaartje of iets anders attentvol. Dit klinkt heel nonchalant en dat is het ook. Waarom geven we dan iets? Daar zijn denk ik verschillende redenen voor. Hoofdreden één bij een man: seks. Hoofdreden twee bij …
Heel, héél lang geleden. Was ik eens ergens in de twintig. Een jonge god met woeste donkerblonde lokken en onbestemde blik. Een adonis met goed gevormde gespierde armen en dito torso in een verleidende zwembroek. De zelfverzekerdheid straalde er vanaf. Dertig meter verderop lag ik met een vriendin terwijl ik deze irritante patser voorbij zag …