RECENSIE: BIBLION
De tweeledig op te vatten boektitel geeft het aan: de hoofdpersoon is oud, maar nog goed gezond. Dat geldt niet voor anderen die zijn levenspad kruisten. Mopperkont Piet Kreel is over de negentig, woont zelfstandig, met het draaien van klassieke vinyl platen als middelpunt van zijn bestaantje. Hij leeft in het verleden, “toen alles beter was’. Maar het wordt duidelijk dat Piet in dat verleden veel te verstouwen heeft gekregen. Gaandeweg begrijp je dat hij een en ander niet heeft verwerkt en nog altijd met zich meetorst. Zijn beide buurvrouwen weten hem ieder op haar manier uit zijn verkokerde toestand te halen. Hij verzet zich tegen hun redderige bemoeienis, maar leeft toch op. Hij laat zijn familie nu dichterbij komen. Het slot is knallend. Een zeer vlot geschreven, kluchtige, originele en toch ook roerende debuutroman. De taal is soms creatief, maar ook wat slordig, in een jip-en-jannekestijl. Dat kan irritatie wekken. Hoe dan ook heeft de auteur een zeer eigen pen en zou je meer boeken van hem willen lezen.
Deze roman is een verademing in een tijd waarin alles hipster, coolst, en gaver moet. Waarom? Michiel weet door zijn kernachtige zinnespel een soort van rust – noem het sereniteit – te creëren en laat alle karakters in het boek tot hun recht komen. Dat geeft blijk van respect. Niet alleen voor de mensheid, maar naar blijkt uit zich dat ook in liefde voor het schrijversvak. Michiel weet zaken te benoemen waarvan anderen alleen nog maar kunnen dromen. En als dan ook nog blijkt dat ik de laatste alinea met een glimlach uitlees, weet ik dat ik deze positieve review mag pennen.
Het pittigst van een review schrijven vind ik dat ik niets wil weggeven van het verhaal, niets wil verpesten. Bovendien hoef je alleen maar de achterzijde van een cover te lezen, om de kern van deze roman te vatten. Als ik de moraal van het boek goed begrepen heb, is Piet de wat oudere man waarvan men – en hijzelf nog het minst – niet toestaat dat hij in eenzaamheid wegkwijnt. Piet verliest zich in muziek, waar anderen stilletjes aan verliezen door medicatie. Als norm vind ik dat een heel fijn uitgangspunt voor een boek. Ik kan iedereen dus oprecht aanraden deze roman te gaan lezen.
Natuurlijk kan ik het niet nalaten Michiel een veer mee te geven. Ik hoop dat hij gauw weer een boek zal afleveren. En ook dat hij mij de gelegenheid zal bieden weer een review te schrijven. Tot dan, goed gedaan, jochie.
Door zijn vlotte en toegankelijke manier van schrijven, laat Michiel de karakters tot leven komen en leren we meteen een belangrijke les. Achter elke mopperaar schuilt een mens met dezelfde dromen en verlangens als ieder ander.
Hoewel Piet in het begin nog heftig tegenstribbelt bij alle plannen van zijn buurvrouwen, begint het verharde hart van Piet langzaam te ontdooien en blijkt dat zelfs op hoge leeftijd het leven nog zeer de moeite waard is.
Het veelbelovende debuut van Michiel heeft me de ene keer laten schaterlachen en de andere keer een traantje weg laten pinken. Een boek dat bladzijde na bladzijde, heel wat emoties bij me oproept. Ik hoop op nog veel meer mooie verhalen van Michiel.
En uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat dat zeker gaat gebeuren.
De schrijfstijl is zeer vlot en toegankelijk. In korte hoofdstukken, voorzien van snedige titels, maakt Piet op deze respectvolle leeftijd nog steeds zijn eigen progressie binnen de relationele ontwikkelingen. Ook de eigen familie stapt het verhaal binnen en op dat vlak was er naar mijn idee nog wel wat meer uit te halen geweest. De verliefdheid die Piet weer voelt is hartverwarmend, maar ging naar mijn smaak een momentje net de grens over. Op redactioneel vlak waren er wat kleine schoonheidsfoutjes te vinden, maar het deed niets af aan het leesplezier.
Piet Kreel is nog wel is een boek wat zoveel biedt. Je lacht, je wordt geraakt, het is feelgood, kortom: wat een prima debuut en ik heb ervan genoten!
Op de schrijfstijl van Geurtse valt niet veel af te dingen. Hij schrijft vlot en maakt gebruik van korte hoofdstukken. Piet heeft liefde gekend en verloren, hij heeft oorlog gezien en ervaren en zoveel dingen zien ontstaan dat het ook geen wonder is dat hij berust in alles wat hij heeft meegemaakt en zijn herinneringen koestert. Maar Piet heeft een tweetal buurvrouwen die daar heel anders over denken en hem uit die comfortzone halen zodat hij, met respect voor alles in zijn leven, nu ook kan genieten van de dag van vandaag.
Er is nog een verhaallijn en dat is die van zijn familie, daar gebeurt ook het een en ander. Daar lag nog wel wat ruimte tot meer, gevoelsmatig werd dat nét wat te kort gehouden, terwijl juist ook dat aspect bepalend is voor het verdere verloop van het verhaal. Piet doet wat hij doet ook juist daarom! De nodige humor op zijn tijd zorgt dat het verhaal luchtig leest want er zijn ook momenten dat je een brok in je keel hebt. Dit alles maakt dit boek tot een bijzonder prettige leeservaring.
‘Piet Kreel is nog wel’ is een vertederend verhaal waar je kennis maakt met een in traditie gedrenkte ‘oude knar’ die toch nog een omwenteling maakt in zijn leven ondanks zijn respectabele leeftijd. Generaties komen samen zonder hun identiteit te verliezen en ondanks dat het geen dik boek is, gebeurt er toch best het een en ander. Geurtse heeft met dit verhaal, al dan niet bewust, ook een actueel maatschappelijk probleem aangekaart, namelijk de vereenzaming van onze ouden van dagen. Kijk eens wat verder om je heen, er zijn zoveel ouderen eenzaam die verpieteren achter de geraniums. Steek eens een helpende hand uit want een klein gebaar heeft groots effect. En net als bij Piet Kreel moet je dan maar door dat, soms theatrale, gemopper heen prikken. Het heeft ook wel weer iets, toch?
Puur op het mooi klein gehouden verhaal, de vertelling en de onderliggende maatschappelijke boodschap krijgt Piet Kreel 3,5 welgemeende sterren. Een veelbelovend debuut van Geurtse!
Het verhaal neemt je met de nodige humor en daarbij een vleugje drama mee in het leven van Piet Kreel. Van het WK in 1974 tot een modern rockconcert in het heden aan toe. Waar menig oudere zou grijpen naar een paracetamol klemt Piet zich vast aan zijn platenspeler. Lang leve Bach en lavendel!
Een prachtig, met gevoel geschreven boek dat de lezers meeneemt in de wereld van een ouder persoon en waarin goed wordt omschreven hoe de huidige tijd bezit neemt van ouderen. Doorspekt met de nodige humor, want ondanks zijn mopperige gedrag is Piet soms ook heel ondeugend. Ik ben van die Piet gaan houden… kan niet wachten op een vervolg!
Het veelbelovende debuut van Michiel heeft me de ene keer laten schaterlachen en de andere keer een traantje weg laten pinken. Een boek dat bladzijde na bladzijde, heel wat emoties bij me oproept. Ik hoop op nog veel meer mooie verhalen van deze schrijver.
Het boek is met veel vaart geschreven, je verveelt je geen ogenblik bij het volgen van Piet. Naast de delen waar Piet met de nodige melancholie terugkijkt op zijn leven en je met een oude man meeleeft, word je telkens verrast door de humor waarmee de andere stukken geschreven zijn.
Piet mag dan misschien graag mopperen, tijdens het lezen ga je vanzelf van hem houden. Dat komt zeker ook door de manier waarop hij met zijn (achter)kleinkinderen omgaat. Een opa om van te houden.
Michiel Geurtsen laat met dit boek zien dat hij het schrijven in zich heeft en hopelijk volgen er nog meer boeken over Piet Kreel.
De schrijfstijl is zeer vlot en toegankelijk. In korte hoofdstukken, voorzien van snedige titels, maakt Piet op deze respectvolle leeftijd nog steeds zijn eigen progressie binnen de relationele ontwikkelingen. Ook de eigen familie stapt het verhaal binnen en op dat vlak was er naar mijn idee nog wel wat meer uit te halen geweest. De verliefdheid die Piet weer voelt is hartverwarmend, maar ging naar mijn smaak een momentje net de grens over. Op redactioneel vlak waren er wat kleine schoonheidsfoutjes te vinden, maar het deed niets af aan het leesplezier.
Piet Kreel is nog wel is een boek wat zoveel biedt. Je lacht, je wordt geraakt, het is feelgood, kortom: wat een prima debuut en ik heb ervan genoten!
De zuivere woorden, verbeeldend geschreven zinnen en scherpe intonatie voerden me in extase door het boek. Op een zeker moment voelde ik mijn lichaam tintelen en begon mijn hart sneller te kloppen. Raak, dat zijn de woorden in dit boek. Terwijl een traan over mijn wang rolt, glimlach ik. Ik lees de laatste bladzijde, sla het boek dicht en zucht… die Kreel.
De debuutroman “Piet Kreel is nog wel” van Michiel Geurtsen gaat over een man van 92 jaar oud, die terugblikt op zijn leven en in het heden opnieuw betrokken wordt bij wat er om hem heen gebeurt. Wat heeft hij toch veel meegemaakt. Zowel mooie als verdrietige zaken.
Piet zou wel willen dat alles bleef zoals het vroeger was. Hij luistert graag naar klassieke muziek op zijn platenspeler, wil absoluut geen cd’s. Dat is maar blikken muziek.
Hij denkt veel en graag na over zijn verloren liefdes. Zijn ondergedoken vriendin Bracha, die in de oorlog weggevoerd werd en niet meer terugkwam. Zijn overleden vrouw Alie, moeder van hun kinderen. Hun foto’s, waar hij vaak naar kijkt, staan op zijn nachtkastje.
Maar dan komen zijn twee buurvrouwen in beeld. Alie, een tiental jaar jonger dan Piet, en dertiger Tess. Beiden willen hem met allerlei dingen helpen, maar wil Piet dat zelf wel? Daarnaast vinden ze hem nog vitaal en willen hem bij de moderne tijd betrekken. Vooral met Tess heeft hij veel te stellen. Wat moet Piet nou bij een rockconcert? Mopperend laat hij zich door Tess en zijn kleinzoon overhalen. Tot zijn verrassing vindt hij het best leuk.
Zoals hij het ook altijd fijn vindt als zijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen bij hem langskomen.
En al is Piet dan niet meer de jongste, voor nieuwe liefde stelt hij zich, met een beetje aandrang van Tess, toch nog open.
Van Piet als jonge man tot wijze opa, veel aspecten komen aan de orde. Zo leren we hem steeds een beetje beter kennen, maar blijft er voldoende ruimte voor de verbeelding van de lezer.Het boek is met veel vaart geschreven, je verveelt je geen ogenblik bij het volgen van Piet. Naast de delen waar Piet met de nodige melancholie terugkijkt op zijn leven en je met een oude man meeleeft, word je telkens verrast door de humor waarmee de andere stukken geschreven zijn.
Piet mag dan misschien graag mopperen, tijdens het lezen ga je vanzelf van hem houden. Dat komt zeker ook door de manier waarop hij met zijn (achter)kleinkinderen omgaat. Een opa om van te houden.
Michiel Geurtsen laat met dit boek zien dat hij het schrijven in zich heeft en hopelijk volgen er nog meer boeken over Piet Kreel.
Dit boek kocht ik om op vakantie te lezen. Het bleek een prima keuze te zijn, al had ik het boek verbazend snel uit. Ontspannend, mooi, ontroerend en grappig, is wat bij me opkomt als ik het wil waarderen. Piet Kreel is een bejaarde, alleenstaande man, een weduwnaar. Hij lijkt wat stug en houdt nogal vast aan het verleden, maar twee buurvrouwen – een oudere en een jongere – die hem wat helpen met klusjes, zorgen ervoor dat hij uit zijn isolement komt. De terugblikken in het verhaal laten op mooie wijze zien wie Piet Kreel is en als je het boek na de laatste regels sluit, zul je – net als ik – van hem houden!