Rijles

Ik arriveerde in het begin van de avond op de grote parkeerplaats bij Kasteel de Haere. Daar waar ik met de hardloopgroep zou gaan trainen. De schemering die neerdaalde over de grindweg was het eerste teken dat de herfst voorzichtig de zomer probeerde te verdringen. Nu hoefde zij ook niet heel erg haar best te doen, aangezien het regenachtige weer al meer dan genoeg voor het najaar-effect zorgde.

De parkeerplaats, die niet veel meer was dan een groot, grindachtig terrein met betonnen, ronde stoepbielzen die de plekken markeerden, zag er verlaten uit. Op een grote, donkere Mercedes na die een beetje half verscholen achterin stond bij letterlijk een rotonde van gras en onkruid.

Vreemd, dacht ik. Het kasteel zat dicht en wandelweer was het nu ook niet precies. Dat ik me straks liet natregenen, was eigenlijk al een beetje absurd. Omdat ik tien minuten te vroeg was, bleef ik wachten in mijn auto. Geen zin om nu al doorweekt te worden. Met een schuin oog bestudeerde ik de grote, donkere auto. Geblindeerde ramen. Ze stond daar maar. Plukjes rook verlieten de uitlaat.

Mijn fantasie sloeg op hol. Zou er hier een drugsdeal plaatsvinden? Of een afrekening? Hier midden tussen de weilanden! Dat zou wat zijn. Geen enkele politieagent zou ooit een stuk grindvlakte vlakbij Olst als crimineel hotspot aanstippen.

De Mercedes gaf vol gas en kwam met een hortende spurt recht op mijn Corsaatje af. Een aanslag? Ik kneep hem toch wel een beetje. Ik stond daar helemaal alleen. In gedachten zag ik de aanrijding al en twee grote Oost-Europese heren uitstappen om mijn autootje op zijn kant te gooien.

Op het allerlaatste moment draaide de big Benz bij en hortte en stootte verder de parkeerplaats over. Wat was dit toch? De auto keerde en reed terug naar de grasrotonde en kwam wederom sputterend met een hoop gas vlak langs mij. En nog een keer, en nog een keer. De Mercedes stopte en reed achteruit alsof ze een grote caravan moest inparkeren. Langzaam begon het mij te dagen.

Er was hier sprake van een illegale activiteit. Maar geen XTC-deal of plofkraak. Nee. Hier kreeg iemand rijles.

De auto reed nog enkele rondjes die steeds soepeler gingen en stopte vervolgens midden op de parkeerplaats. Een vader en dochter stapten uit. Zij was zichtbaar oververhit door haar eerste rijhandelingen gezien de damp die van haar hoofd kwam in de regen. Haar pa gebaarde als een volleerd voetbaltrainer nog enkele tips en trucs. Toen stapten ze weer in. Ditmaal vaders achter het stuur. Ze reden weg de regenachtige schemering in.

Niet veel later kwamen de overige hardlopers aangereden. Niemand in een Benz. Nu was het tijd voor mij om dingen te leren. Tien maal om de grasrotonde. Langzaam optrekkend… in interval.

 

Reacties

  1. Ellie Schmitz

    Gek hè dat we tegenwoordig zo op onze qui-vive zijn, of toch niet zó gek, er gebeuren immers vreemde dingen rondom ons heen. Maar dapper dat je bleef staan, ik was net als Sonja, ook weer weggegaan. Laat mij dan maar een ‘watje’ zijn!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.