Even naar Suriname

‘Waar ga je naar toe?’
‘Suriname!’
‘Daar?’

Deze reactie heb ik al tig keer gehad op mijn mededeling dat ik naar Suriname ga. Alsof ik ze vertel dat ik me in het grensgebied van Syrië en Turkije laat afzetten voor een weekendje bomkoppen.

Suriname, een fantastisch land met veel flora en fauna en waar je ook nog eens met Nederlands terecht kunt. Dit dankzij een toch wel enigszins beschamend verleden.

Maar ondanks het niet zo frivole verleden van onderdrukking en slavernij kun je wel stellen dat Suriname toch wel een jaartje of veertig stabiel is, een Caribisch atmosfeertje heeft en dat de inwoners supervriendelijke mensen zijn. Heb ik het nog niet eens over het superlekkere Surinaamse eten.

Des te bijzonderder de reacties op het feit dat we naar dit mooie land gaan. Waar in de hoofdstad minder zakkenrollers rondlopen dan, ik noem maar een dwarsstraat, Amsterdam. Waar minder afrekeningen in het criminele circuit zijn dan, ik noem maar weer iets, Amsterdam.

Waar ik ook inwendig om moet lachen is dat er ook mensen tussen zitten die naar het oh zo democratische Turkije gaan. Lekker in een zwaar beschermde All you can eat resort met een paar honderd andere Nederlanders. Waar ze vermaakt worden door veelal een animatieteam en waar ze zich door vriendelijke, opdringerige verkopers vrijwillig laten belazeren met allerlei imitatie merken, van T-shirts tot tasjes. Dit terwijl buiten de beschermende muren van het resort op dezelfde vriendelijke, opdringerige manier doodleuk een hele bevolkingsgroep over de kling wordt gejaagd. All you can kill. En passant heeft het nog wat vluchtelingen als chantagemateriaal tegen Europa dat op haar beurt alles afkeurt en het liefst alles wat gevlucht is, weigert. Dus ja, hoe relaxt is dan een vakantieland in Europa? Een land waar ze bijvoorbeeld het liefst veel verhalen op de boeren. Oh wacht, dat is Nederland. Ander voorbeeld, een land waar mensen 9 jaar lang onder de radar in een soort sekte kunnen leven. Oh wacht, dat is ook Nederland. Een land waar neonazi’s een voetbalwedstrijd kunnen verzieken. Nee, dat is Albanië deze keer.

Egypte, ook zo’n land waar we het liefst massaal naartoe gaan. Lekker goud kopen en onder Al Sisi wordt de bevolking flink in toom gehouden. Gemakkelijk voor de toerist. Kan die wat rustiger langs de kraampjes lopen zonder dat hij het idee heeft dat bij elk tafeltje een gaslek is.

‘Pssst, pssst! Kopen?

Je moet alleen even voorzichtig langs de demonstranten en vooral geen blijk van steun geven. Oh ja, een drone meenemen voor vakantiebeelden is ook niet handig. Take it easy with a Sisi.

Dan toch maar even relaxen in een rustig klimaat. Letterlijk in een hutje in de jungle. Waarschijnlijk komen mensen mij vertellen wat er allemaal mis is met Suriname en een resort in een dictatuur juist heel politiek verantwoord is om je te laven aan excessief voedsel en drankgebruik. Waarschijnlijk zal het een en ander best waar zijn. Maar wanneer ik Europa en het Midden Oosten zo bekijk, ben ik ergens wel blij dat ik even ver weg in Suriname zit.