Elektroshock

De politie is het zat. Elk weekend… nee, elke week is het raak. Belagen, verbaal geweld, fysiek geweld met als hoogtepunt een filmpje van een knock-out geslagen agent door iemand uit een trouwstoet nota bene. Als dat de start is van de mooiste dag van je leven, voorzie ik een huwelijk vol rampspoed met zo’n familie en vriendenkring om je heen.

Nu zeg ik wel hoogtepunt, maar dat klopt niet. Volgens de politie komt dit vaker voor dan wij kunnen vermoeden. Ik geloof ze. Ambulancepersoneel dat belemmerd wordt bij het redden van mensen, brandweerlieden wier weg geblokkeerd wordt door idioten en verkeersregelaars die bedreigd en bespuugd worden door een scooterdebiel, omdat deze niet wilde stoppen voor het verkeer. Dit laatste zag ik net voor het schrijven van deze column ergens voorbijkomen op de grote, boze sociale media.

Het haalt me niet eens meer het bloed onder de nagels vandaan. Die fase ben ik inmiddels voorbij. Ik word er vooral heel verdrietig van. Hoe in hemelsnaam kun je ooit je asociale gedrag goedpraten? Ik ga er niet vanuit dat een ‘kopschopper’, ‘scootertuig’, ‘vandaal’, ‘politiemepper’ of hoe deze bizarre figuren ook maar genoemd worden, mijn column lezen. Maar je weet maar nooit. Je hoopt toch dat er enige intelligentie in deze aparte individuen steekt, dus aan hen die menen dat het grappig is om een ziekenbroeder te trollen, ruzie te zoeken met een groepje tegen een persoon, conducteurs verrot te schelden, andere chauffeurs agressief af te snijden, politie te filmen terwijl je de buurt bij elkaar schreeuwt hoe ‘lief’ je wel niet bent en ga zo maar door: Waarom?

Waarom voel je je zo verongelijkt? Waarom gelden de regels niet voor jou? Waarom zo agressief en gewelddadig, terwijl je daardoor alleen maar nog een grotere lul wordt? Is het compensatie, omdat je die lul en vooral ballen in je broek mist? Waar ging het in je leven mis dat je nu meent dat een politieagent slaan of op een festival andermans spul slopen iets is waar je status door krijgt. Terwijl het alleen maar het tegendeel bewijst. Dat het eigenlijk je staat van absolute incompetentie blootlegt. Mocht deze zin te moeilijk voor je zijn: Dat je gewoon een totale randdebiel bent. Had je een slechte jeugd? Waren je pa en ma curlingouders? Voel je je gediscrimineerd? Is kapotmaken van een ander goedkoper, omdat je zelf geen geld verdient? Dan zou het zonde zijn als je iets van jezelf kapot maakt? Waarom?

Je blijft met je poten van anderen en andermans spullen af. Punt. Zo simpel is het. Als de politie je vraagt door te lopen om ruimte vrij te maken bij een ongeluk ga je niet in discussie, maar dan doe je dat. Dan haal je niet tien andere losers erbij, maar kijk je waar je kunt helpen of  dat je misschien nog een ambulance kunt bellen. En dan ga je al helemaal niet vol trots filmen hoe je kansloze vriendjes en vriendinnetjes alle hulp bij een ongeluk ontregelen.

Ja, mijn column klinkt boos. Ik ben ook boos. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat in een land als Nederland waar educatie hoog in het vaandel staat er zulke leeghoofden vol met testosteron en gebrek aan IQ rondlopen? We roepen dan al heel snel dat het slecht geïntegreerden zijn, die zich niet aanpassen, en meer rechts geklets, maar het filmpje van een groep vrouwelijke, dronken studenten die met veel gekrijs een café uitgezet en na veel gedoe gearresteerd werden, waren allesbehalve slecht geïntegreerden.

Ik kom op dit relaas, omdat ik onlangs de politie op tv zag. Zij zijn er klaar mee. Ik trok me de verhalen van de agenten erg aan. Ergens voel ik me ook geroepen om iets voor hen te doen. Niet alleen op de sociale media door onze verontwaardiging op de excessen van de samenleving te spuien. Hoewel excessen? Soms vraag ik me af wie er met meer zijn, de excessen of de processierups? Wat kunnen wij als weldenkend deel van de bevolking doen? Bijvoorbeeld met ons allen bijval geven wanneer er weer een verkeersregelaar wordt uitgescholden. Dus niet op een afstandje kijken, met zo’n vijven als één man ervoor gaan staan.

Dat de politie een taser wil, begrijp ik wel. Het is eigenlijk triest dat het moet. Wanneer de politie alleen maar agressie over zich heen krijgt op een simpele vraag als ‘wilt u doorlopen?’ dan moet je wel.

Vroeger werd de elektroshock gebruikt bij mensen die niet helemaal spoorden. Destijds was het nog discutabel of iemand echt ontspoord was. Des te triester is het dat we nu met volle zekerheid kunnen zeggen dat deze personen toch flink de weg kwijt zijn. Dat zowaar de elektroshock gerechtvaardigd lijkt.