Dat was een conclusie die ik bij een nieuwsbericht las. Een kwart van alle jongeren in Nederland kampt met overgewicht. Sommigen zelfs zo erg dat er sprake is van obesitas.
Best wel een schokkend cijfer vind ik. Maar wat me nog meer intrigeerde, waren de reacties die dezelfde pubers gaven op het probleem. De supermarkten stonden ook veel te dicht bij school en het foute voedsel aldaar was ook veel te goedkoop en lekker.
Neem gerust de tijd en laat het rustig even op je inwerken.
Dus niet het feit dat de geïnterviewde nauwelijks tot niets deed behalve bankhangen en brommerhangen en gewoonweg te veel fout voedsel wegstouwde, was het probleem. Nee, de supermarkt stond te dichtbij.
Dus als ik dwars door een tuin loop te banjeren en alles kapot trap, is dat niet mijn fout. Nee, dat komt omdat daar geen pad loopt. Of wanneer ik al fietsend een lege chipszak wegkieper op straat. Dan had daar maar een vuilnisbak moeten staan.
Dames en heren, welkom in het brein van een puber.
Nu gaat er een nieuw keurmerk komen dat net als bij huizen de kwaliteit van het eten van A tot met E aangeeft. Waarbij A gezond zou moeten zijn en E supervet… en wat spreekt jongeren juist aan? Juist! Supervette zaken.
Afijn, de geschiedenis leert dat dit soort keurmerken net zo betrouwbaar zijn als Chinese software op je telefoon. Het voedingscentrum kan ik al een tijd niet meer serieus nemen. Ze zeggen onafhankelijk te werken, maar wanneer ik hun partners zie, zoals Ahold en Heinz wil ik daar toch vraagtekens bij zetten.
Hoe krijg je die jongeren dan aan de goede kant van het gewicht? Ik zou zeggen meer bewegingsonderwijs, zoals dat zo chic heet. Het cijfer zwaar laten meetellen en voilà. Alleen vrees ik dat die pubers dit wel weer een stapje voor zijn. Dan zal waarschijnlijk het gymlokaal te ver weg zijn, of ze zijn massaal ongesteld. Of geblesseerd. Waarvan weet niemand. Waarschijnlijk een ‘Fortnite-arm’.
Is het emo-eten? Te weinig bewegen? Of gewoon een ordinaire welvaartskwaal van een te verwend land met dito jeugd? Wie het weet mag het zeggen. De puber is zelf net een zwarte doos uit een vliegtuig en zal al gauw schouderophalen, weglopen voor de confrontatie of zich verstoppen in de mobiel of game. Daar hoef je geen antwoord van te verwachten. Nou ja, heel soms de onverwachtse antwoorden.
We kunnen wel zeggen dat naast de klassieke oneliners: ‘De rest had ook een onvoldoende’, ‘iedereen krijgt 100 euro behalve ik’ en ‘op onze school doen ze niet aan tussenrapporten’ de opmerking: ‘De supermarkt is te dichtbij’ zich met gemak in de top 10 nesteld.
Gelukkig vindt driekwart van de jongeren de supermarkt wel te ver weg. Dat dan weer wel.
Reacties
Was afgelopen maandag op een seminar over wellbeing op de werkvloer. Er komt een hele generatie aan die al rugklachten heeft voordat ze met hun eerste (kantoor)baan beginnen, lekker dan met je Ergonomische zitplek, ze weten helemaal niet hoe ze zitten moeten, kunnen alleen maar ‘hangen’ en met het neus op het scherm kijken (dus ook massaal aan de bril voor veraf)…. Maar het zijn wel schatjes, althans die van mij 😉 hahaha
Auteur
Hahahahahahaha… Tja.. lang leve de welvaart. 😉 😛
twee reakties:
a- ik ben vaak in een land waar ik kan zien of de ouders van een puber werk en dus inkomen heeft. Zo niet, eten die pubers hun bordje schoon leeg, dat is heel aangenaam om te zien.
b- als ik beelden zie van een stille tocht in Nederland, denk ik vaak slechts: ze zijn gewoon te dik!