Huppelend loopt hij door het beeld. Het zachte, snoezige beertje.

In de fictieve wereld met een groot Teletubbie- en kinderdagopvanggehalte probeert men mij te overtuigen dat het Robijn is wat ik nodig heb om mijn handdoeken als springkussens te laten voelen. Dus ik heb zo’n fles wasverzachter gekocht. “Morgenfris” prijkt op de voorkant. Ik hoop dat het vandaag ook fris is, anders heb ik er niks aan.

De blauwe, chemische substantie zal mijn handdoeken fris en zacht maken. Om mij te overtuigen prijkt er nog een bloem op de voorgrond. Dat vind ik ook zoiets. Tegenwoordig staan er dingen op producten die er niet eens inzitten!

Zo heb ik thuis een fles doucheschuim  staan met heerlijke perzik. Echter wanneer ik achterop de ingrediënten bekijk, is er geen perzik te bekennen! Geen concentraat, niks. De parelmoerachtige pruttel ruikt wel naar perzik, maar ziet eruit als… parelmoerachtige pruttel. Vanillevla. De vanillestokjes prijken stoer op de verpakking, maar wederom zit er geen stokje in. Of de producten waar ze je overtuigen dat het echte bosvruchten bevat en dan lees je achterop dat dit maar liefst 0,5% van de totale inhoud is. Laatst had ik een doos “slagersgehaktballen Rund” in mijn handen. Het bestond ongeveer uit 30% kip, 65% varkensvlees en 5% rund! Waarom zijn wij zo makkelijk te bedotten? En waarom misleidt de fabrikant ons “domme” consumenten zo graag? Ga eens niet speels met de Voedsel- en Warenwet om, maar wees eens voor een keer eerlijk in plaats van schijnheilig,

Afijn, ik had me met die fles wasverzachter ook laten misleiden. Ik heb geen droger die mijn handdoeken zacht houdt, dus al mijn hoop was gevestigd op de heilige teddybeer met z’n nepbloemen.

Ik moet toegeven, bij het uit de wasmachine halen van de gedraaide was rook het inderdaad ochtendfris… voor iemand die elke ochtend naast een kerncentrale wakker zou worden. Het rook naar van alles, maar niet naar ochtend. Laat staan naar de bloem op de voorkant. Maar goed, het geurde ook niet onprettig en de hoogste prioriteit was natuurlijk de zachtheid. Dus gauw al mijn springkussens in spé aan de waslijn gehangen, wat ook al op verre van de reclame leek. Waar ze daar vrolijk in de zon wapperden, hingen die van mij er troosteloos druipend bij.

De boel was droog! Het grote moment brak aan. Eindelijk kon ik me na het douchen afdrogen met mijn Robijnbeer zachte handdoek.

Mijn rug heeft een herstelperiode van vier dagen nodig gehad. De handendoek schuurde nog erger dan mijn vlakschuurmachine! Als dit de zachtheid van de bloem moest voorstellen, dan wil ik nooit, maar dan ook nooit die bloemen in mijn tuin! Dat wil je geen bij aandoen. Alsof ik dagenlang door de Taliban met een zweep bewerkt was. Zo rood gloeide mijn rug op bij het droogschuren van mijn lichaam. Wasverzachter noemen ze dat. Ja, mijn reet! (Ook rood geschuurd). Wasverkrachter! Met zijn nepbloem.

Bron afbeelding: YouTube