De mug en de mummie (Ameland columns)

Ons vakantiehuisje hier op Ameland heeft een groot gebrek. Horren. Het is hier letterlijk open huis voor insecten. Ga er maar aanstaan met dit mooie, zomerse weer. Je doet de ramen niet dicht om de insecten te weren. Tenzij je de grootste oven ooit wilt creëren en 1500 pizza’s tegelijk klaar wilt hebben.

Overdag is het nog niet zo’n ramp. Je bent immers meer buiten dan binnen. Alleen ‘s nachts. Dan komen ze. De muggen. Kleine, venijnige kutbeestjes die zoemend om je kop je het slapen al zuur maken en als kers op de taart je steken dat het een lieve lust is.

Ik ben kennelijk ook nog eens enorm lekker voor die beestjes want voor hen ben ik een vliegend buffet van 192 cm lang. Wanneer ik  ’s ochtends gebroken wakker wordt, lijkt het net alsof ik spontaan de waterpokken heb.

’s Nachts op jacht naar deze krengen kan niet. In een vakantiehuisje met muren van papier-maché  heb je zo de kinderen wakker en dan wordt het helemaal een drama. Zoemende muggen en jengelende kinderen en dan als toetje een enorm kwade vriendin. Andere opties? Ja, je helemaal als een mummie inpakken in je laken, zodat ze niet bij je kunnen komen.De mug en de mummie (Ameland columns)

Midden in de nacht, nadat ik weer eens al krabbend wakker werd van het gezoem, heb ik me helemaal in mijn laken gerold. Je moest als mug van goeden huize komen om daar doorheen te prikken. Alleen vergat ik een klein, ieniemienie detail. We zaten midden in de hittegolf. Na een minuut brak het zweet me uit. Wat was zo’n dun lakentje nog mega heet! Ik ben best wel eens heet in bed, maar dit was heet to the max!

Al draaiend en kerend probeerde ik het koel te houden. Hielp niets. Ik raakte alleen maar in de knoop en het werd zo mogelijk nog heter. Bovendien werd ademhappen in een laken steeds lastiger. Het zweet gutste inmiddels van mijn kop. Wat te doen? De muggen kwamen niet meer, maar liggen als een afgedankte farao in een laken liggen dat me letterlijk in de wurggreep hield, was ook niets.

Ik hield het niet meer! Ik wilde het laken van me afgooien. Daar dacht het laken anders over. Als een blinde modderworstelaar streed ik moedig tegen mijn witte, katoenen tegenstander. De eerste ronde ging naar het laken. Ook de tweede en derde. Voor de buitenstaander moet het geleken hebben op een rebirthing van een spastische kangoeroe. Tiende ronde. Gered!

Ik hapte met mijn bezwete lijf naar adem. Bevrijd! Zweet gutste nog als de Rijn door mijn bilnaad. Ik maakte een mentale notitie. De mummie tactiek. Een slecht idee. Ik leerde nog een dure les.

Wist je dat zweet zeg maar een beetje de lunchbel is voor alles wat vliegend bloed zuigt? Ik nu ook! Nog geen tel lag ik bloot en ik hoorde de vliegende armada als dreigende oorlogsvliegtuigen aankomen. Gloeiende!

Al struikelend ben ik de badkamer ingevlucht voor het zoemende gevaar en heb me daar van top tot teen ingesmeerd met anti-insectenspul. Een dikke laag en veel meer dan de aanbevolen hoeveelheid. Nood breekt wet. Het leverde me drie dagen buikloop op en nog steeds korte nachten. Maar hé, geen mug gezien. Zo!

Bron afbeelding: Pixabay