De gevoelige groepjes van Catan

Er leven onder ons mensen twee groepjes die het altijd voor elkaar krijgen het nieuws te halen. En steeds vaker hun zin krijgen. Het ene groepje is een clubje heel gevoelige mensen, die alles als kwetsend of discriminerend zien. Het andere groepje zijn de mensen die hier als een bok op de haverkist opvliegen. Ze houden elkaar in leven en samen bereiken ze vaak hun doel.

Was het een wapenfeit van het eerste, overgevoelige groepje dat de kolonisten in Catan niet meer welkom waren, omdat het kwetsend zou zijn voor mensen die ergens ooit met het koloniale verleden van Nederland te maken hadden? Want we weten inmiddels uit vorige gevoelige discussies, zij die het hardst roepen, krijgen het meest voor elkaar. Of waren het pro-Palestijnse mensen die de link zagen met de kolonisatie van de Westbank door de Israëliërs en vroegen de naam te veranderen? De maker van het spel verklaart zelf dat zij al jaren terug geheel stiekem en geruisloos het woord kolonisten van het spel afhaalden om de naam van het spel wereldwijd uniform te maken. Tja, waar ligt de waarheid? In het tijdperk van fakenieuws is het gissen.

Niets aan de hand. Spelfanaten noemden het nog steeds bij de oude naam, net zoals de chocoschuimbol in de volksmond ook nog steeds negerzoen genoemd wordt. Niemand die daar enige aanstoot aan neemt. Totdat een krant het oppikt. En dat is het moment waar de andere groep in beeld komt. Zij die met een hakbijl genadeloos het bericht afmaken en pleiten voor een herinvoering voor het woord. Een paar jaar te laat, maar afijn. Ik trapte er ook in. Ik dacht ook dat het een verlate 1 aprilgrap was.

De spelmaker beweerde dus bij hoog en laag dat de naamsverandering niet kwam door de druk van het groepje overgevoelige mensen. Logisch, want ik denk niet dat een van hen ooit het spelletje heeft gespeeld, net zo min dat ze ooit bij een carnavalsoptocht zijn geweest waar ze iets over aan te merken hadden. Toch blijft het bizar dat het gebeurd is. Net zoals het bizar is dat mensen hier heel fanatiek over kunnen struikelen.

Identiteitscrisis in een kartonnen bordspel. Tussen al die gevoelige mensen met hun overgevoelige, grote mond, moeten wij, normale mensen als we zijn, ons staande zien te houden. Wat is goed? Wat is slecht? Vroeger mocht ik nog zwarte Piet zeggen, maar vandaag de dag moet ik misschien wel uitkijken voor zwarte Pieten-rammers. En wanneer ik zeg dat ik homoseksualiteit iets normaals vind, krijg ik snotneuzen van 13 of 14 jaar op mijn op mijn dak, die kennelijk zo homofoob als de pest zijn gemaakt door een of ander gevoelig groepje. Mag ik straks nog wel Deventer koek zeggen? Of Bossche Bol? Of krijg ik dan alle dikke overgevoelige Bosschenaren op me af?

Het is op eieren lopen voor hen die proberen in een wat minder schreeuwerig tempo met de tijd mee te gaan. Die niet van elke beer op de weg een zwarte piet maakt. Eigenlijk zijn wij een kwetsbaar groepje geworden. Precies waar de gevoelige groepjes zich zorgen over maken.

Ik hoop dan ook dat wij als zwaar gediscrimineerd groepje de aandacht krijgen die we verdienen. Ik schrijf columns en vind dit een erg kwetsend woord. Want het is Latijn en verwijst naar het Romeinse verleden waar veel christenen als brandende straatverlichting werden gebruikt en als voer voor de wilde dieren. Dit raakt mij. Daarom roep ik de gevoelige groepjes op voor een verbod op het woord column. Dank u.

Reacties

    1. Bericht
      Auteur
    1. Bericht
      Auteur
  1. laura

    Het begint met acceptatie. Accepteren dat het leven niet zo loopt als het is.
    En je misschien wel tevreden moet zijn met hoe het nu gaat. Anders zet je alles op zijn kop.
    Daarna is het nu veel makkelijker om de groepjes te vormen met sociaal medium.
    Dus is er veel makkelijker om tegen elkaar in een flow te belanden dat het zo moet als zij denken.
    Misschien wel zonder dat je naar de consequenties kijkt of een anders iemand kijkend hebt.
    Een Kolom is wel makkelijker schrijven voor mij 😛 Hij was weer voortreffelijk.

    1. Bericht
      Auteur
      Michiel Geurtse

      Accepteren is een inderdaad waar… helaas is de mens te eigenwijs om alles te accepteren. Soms is dat goed en soms is het niet handig. Kennelijk zijn we teveel afhankelijk van vaste verankeringen in ons leven waar niet aan getoornd mag worden.
      Kolom…ik denk dat ik het maar altijd zo noem..hihi
      Dankje Laura!!

  2. Sonja Grinwis

    Wij hebben het spel ook in de kast staan. Het wordt vast een collectors item met de originele naam nog op de doos.
    Een aantal mensen slaat behoorlijk door. Door alles wat verwijst naar onze, niet altijd even fraaie, geschiedenis uit te bannen, maakt je het verleden niet beter.
    Juist door fouten te erkenen kun je er wat van leren.
    Dat gezegd hebbende: in dit geval slaat het overigens helemaal nergens op want Catan bestaat helemaal niet. Er is dus niemand onderdrukt, gediscrimineerd of gekleineerd. Het is een fictief land in een bordspel.
    Niet zo druk over maken dus.
    Trek je lange tenen in, nodig je Marokaanse buren, je homosexcuele neef, de Afrikaanse vriend van je dochter en je PVV stemmende oom uit om (Kolonisten) van Catan te spelen.
    Gooi wat nootjes, wijn en bier op tafel en maak er een gezellige avond van. Werkt stukken beter!

    1. Bericht
      Auteur
      Michiel Geurtse

      Zo’n spelavondje klinkt letterlijk als een bonte avond. Gooi er wat Bossche bollen, jodenkoeken en negerzoenen in en je hebt de avond van je leven. 😉
      Ben het met je eens hoor. Nu gaat me nog niet eens om dat spel… het gaat mij er nog meer om dat er een groepje is die overal iets bezwaarlijk in ziet en een ander groepje die er tegen in gaat, die het liefst hebben dat er niets, maar dan ook niets veranderd. Beide kennen geen middenweg… precies daar waar wij lopen.

  3. Bericht
    Auteur
    Michiel Geurtse

    Het erge is nog dat beide schreeuwgroepjes met lange tenen, altijd het nieuws halen en vaak hun zin krijgen… wanneer je vroeger zulke schreeuwkinderen op school had, dan werden die juist genegeerd… kinderen die vragen…
    Maar helaas geldt dit kennelijk niet voor dit soort gevoelige groepjes.

      1. Bericht
        Auteur
    1. Bericht
      Auteur
  4. Annette

    Ik als HRM-er durf bijna niets meer te zeggen over niets, er is altijd wel iemand die je tegen je in het harnas jaagt of verkeerd wordt uitgelegd. Maar ja, ik houd wel van een fout grapje op zijn tijd 😉 benieuwd wat het volgende is/zal zijn dat echt niet meer kan…

    1. Bericht
      Auteur
  5. Roos

    Hahaha het woord ‘column’ verbieden, genius! Tja, tegenwoordig moet alles maar zo neutraal mogelijk anders zou je iemands tere zieltje beschadigen… We kunnen ineens niets meer hebben. Aanstellerig gezeik des medemens, uch.

    1. Bericht
      Auteur

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.