De wat? Ouders van kinderen in deze leeftijd zullen het herkennen. De kinderen van groep 8 moeten een eindtoets maken. Voorheen ook wel de Cito-toets genoemd, maar tegenwoordig zijn er alternatieve toetsen zodat het maar een eindtoets genoemd wordt. De toets die de rest van je schooltoekomst bepaalt. Althans, zo doet men het overkomen. Maar, eerlijk? Je reinste kul!
Waarom ik dat zo vind is een beetje persoonlijk. Ook ik moest ooit een toets maken. Ik was een laatbloeier, dromer en beelddenker. Schotelde je mij bijvoorbeeld het vak geschiedenis voor in illustraties en ik kon je zo alles over het Romeinse rijk vertellen. Maar gaf je me een lap gortdroge tekst met dezelfde inhoud dan kon ik daar niets lekkers van maken.
In mijn tijd stonden leraren wat minder open voor het feit dat je best wel capaciteiten had wanneer de vorm van lesgeven iets aangepast werd. Simpelweg gezegd: in plaats van taaie rabarber te geven, maak er een mooie moesje van.
Uiteraard was mijn eindtoets net een kilo smerige rabarber en daar ging mijn toets. De druk van het goed moeten doen, omdat je anders op een slechte school komt. Het werd mij tig keer verteld. Faal. Aan de hand van een momentopname werd mij zonder blikken of blozen doodleuk verteld dat ik nog minder capaciteiten had dan het niveau vmbo. Alleen mijn eigen juffrouw en mijn moeder vonden dit klinkklare onzin. Maar ja, wanneer het een autoritaire directeur het zo besliste, wie was dan een ouder van het kind wel niet om dit tegen te spreken? Wat weten zij er nu van? Hun eigen vlees en bloed.
Afijn, kort door de bocht zei mijn moeder ‘fuck you’ tegen de directeur en dankzij haar kwam ik op de mavo.
“Jaren later werd hij een succesvolle columnist.”
Ooit kwamen we deze beste directeur tegen. Mijn moeder kon het toen niet laten hem fijntjes in te wrijven dat haar zoon op het HBO zat. Karma.
Tegenwoordig zullen de scholen wel iets ruimdenkender en moderner zijn, maar toch bekruipt me iedere keer wanneer ik over de eindtoets lees, dat gevoel. Het gevoel dat kinderen beoordeeld worden op een momentopname. Wanneer ik lees dat kinderen van laagopgeleide ouders al gauw een stempel krijgen dat zij dan ook niet veel meer kunnen, tja, dan rijzen mij de haren ten berge.
Er wordt onbedoeld druk op de eindtoets gelegd. Scholen bereiden goedbedoeld de leerlingen voor, maar leggen meteen een soort van stress op deze toets. Media springen er op in, experts, ouders. Opeens is de eindtoets nog hotter dan Pasen. En de leerling? Stress.
Gelukkig zijn er tegenwoordig ‘second opinions’ bij de leerkrachten. Wordt er wat meer gekeken naar het talent van het kind. Alleen, geldt dit wel voor elke school? Hoe vaak lees je wel niet dat de leraar bezwijkt onder de werkdruk? Dat de klassen te groot zijn? Hoe gemakkelijk kan een leerkracht door een vooroordeel heen kijken? Heeft hij hier wel tijd voor? Of worden de ‘lastige’ kinderen meteen weggezet als ‘ADHD’? Of vmbo?
Dat er een soort meetlat moet zijn om kinderen op de juiste school te plaatsen, begrijp ik. Toch wil ik wel een oproep doen aan alle leerlingen van groep 8: deze toets bepaalt niet je toekomst! Kijk naar waar jij goed in bent. Wat is jouw talent? Hoe leer jij het beste? Kies op basis daarvan je school uit. Ben je goed in geschiedenis en je vindt dit leuk? Iets mee doen!
Aan alle ouders. Zet de bril van vader- of moederliefde even af. Kijk realistisch naar je kind en ontdek het talent. Pak haar niet de gitaarles af omdat ze moet concentreren voor wiskunde wat ze niet kan, maar luister hoe goed ze speelt. Waarom gaat haar dit zo gemakkelijk af? Kijk daar naar. Probeer je kind te begrijpen want dat kun je beter dan welke school dan ook. Wanneer je het daadwerkelijke talent hebt ontdekt, steun hem hierin. Dan komt het later allemaal goed.
Reacties
Instemmende groet,
Auteur
Groet terug. 🙂
Mooi geschreven en helemaal waar. Ik was zelf ziek tijdens de Cito. Kwam dit door stress? Ik zou het niet weten. Helaas ben ik nog steeds niet op mijn pootjes terecht gekomen.
Auteur
Knuffel voor dat.
Helemaal mee eens. Wij hadden ook zo’n jongetje. Meer dan los zou er niet in zitten. Ja dusss. Hij is nog net geen architect maar veel scheelt het niet.
Auteur
DAt bedoel ik dus. 🙂
Goed verhaal Michiel. En ja, de toets is te veel overgewaardeerd.
Maar toch moet de leerkracht in mij wel vertellen dat tegenwoordig eerst het advies gegeven wordt en daarna pas de toets gemaakt… (tenminste, op de school waar ik het van weet).
Auteur
Dat is in elk geval progressie
Haha ja toch
Uit mijn hart gegrepen??
Auteur
🙂 Dank je. 🙂
Ik ben leerkracht op een basisschool en herken met helemaal in je verhaal. Ik strijd voor mijn kleuters, maar ik loop tegen een muur. Ik houd vol. Kijken naar kinderen en aanbieden wat ze nodig hebben is zoveel meer waard dan alles digitaliseren. Gevoel is helaas niet vast te leggen, maar belangrijker dan al die papieren rompslomp. ABB
Auteur
Wat mooi dat je dit als leerkracht schrijft. Ik ben het ook met je eens dat veel meer uit de kinderen gehaald kan worden als we op een andere manier kijken. Hopelijk wordt de muur stilletjes aan geslecht. Dank!
Onze oudste kreeg bij de eind Cito een Havo advies. Al jarenlang was er gedoe op school omdat dit eigenwijze mannetje wel kan, maar niet wilde leren, tenminste niet op de manier die school aanbood. Een kind van de praktijk zeg maar. Lekker naar een groene vmbo school gegaan waar hij veel praktijk vakken had. Nu bezig met zijn MBO examens voor een opleiding waar hij plezier in heeft en hij gaat zelfs nog verder met leren 😉 Dat hadden wij toen ook niet kunnen voorzien. Kortom goed naar je kind kijken en luisteren dan komt het uiteindelijk wel goed.
Auteur
Precies! 🙂
Goed geschreven al heb ik die test nooit gehad. In mijn hele leven is het de vraag of als je als “niet normaal” of “anders denkend” wel voldoet aan de lat die een normaal mens legt wel voldoet. Maar als debiel hoef ik ook weer niet behandel te worden.
Auteur
Precies! En dat ben je ook zekerdeweten niet! Hug
Bij ons ging het precies andersom. Cito en juf gaven als advies het gymnasium aan. Ik vond het vwo goed genoeg voor Roos; hield ze nog tijd over voor tekenles en afspreken met vriendinnen. Eenmaal in de brugklas wilde ze (door omstandigheden) zelf naar het gym. “Heel graag,” zei ze.
Ze heeft een inhaalslag Latijn gedaan en het ging prima. Ze hield zelfs nog tijd over voor leuke dingen. Maar goed ook want Roos is net Marin Bril: ze mist meer dan ze meemaakt (-:
Van de leraar Latijn hoorde ik wel dat veel ouders hun kind naar het gym willen doen omdat het “zo interessant” klinkt. Alsof het leven alleen maar uit scoren bestaat. Triest…
Zonnige groet.
Auteur
Het leven zou moeten bestaan uit dat wat we graag willen en niet wat we moeten… ik weet dat kan niet altijd. Ben blij dat jullie ook anders ziend zijn… das een compliment haha. 🙂 X
Een wijze les voor alle ouders. Toch lees en hoor ik ook vaak dat de eindtoets een meting is en dat het oordeel van de school leidender is. De docent van de groep weet veel beter hoe de leerling in elkaar steekt dan de toets 😉
Auteur
Dat lees en hoor ik ook en dat is op zich goed. Tegelijkertijd lees ik ook over te grote klassen. Hoe kan een leraar daar een goed oordeel geven wanneer het werk hem aan zijn lippen stijgt?
Vreselijk vond ik dat, alsof zo’n test je niveau zou bepalen. Ik vond het een beetje ongeloofwaardig. Je kunt de ene keer een slechte dag hebben waardoor je meteen ‘dom’ overkomt. Nee, ik had er een bloedhekel aan.
Auteur
Dat vind ik ook.
Gelukkig niet de enige 🙂
Auteur
Zeker niet… 😀 XX
😀
Zo ontzettend mee eens…goed stuk, Michiel!
Auteur
Dank! X
Helemaal mee eens en een herkenbaar verhaal. Toen ik de Cito toets deed had ik voor de 3e keer de verschrikkelijke leraar. Ik kon totaal niets van hem leren, heel naar. Ik faalde vreselijk door de zenuwen en had volgens mijn leraar het niveau van een mug. Ik zou de Mavo niet eens aankunnen, zoals ook bij jou. Uiteindelijk kwam ik toch in een mavo/havo klas en kon ik uiteindelijk toch de havo doen. Later HBO, daarna Universiteit en daarna PhD. Ik hoop die toenmalige leraar ooit nog eens tegen te komen…
Auteur
Dat hoop ik ook. Het geeft genoegdoening kan ik je vertellen… haha
Je kunt hem ook terloops eens opzoeken.
Al zou ik hem dan wel negeren.
Vriendelijke groet,
Haha 😛 Ja het is dat ik zo ver weg woon, maar mocht ik m tegenkomen in ons kleine dorp deze juni dan ga ik hem zeker aanspreken! 😀
Auteur
In Columbia…?
Volgens mij is de Cito toets nu juist naar achteren geschoven omdat er wel degelijk naar de gehele schoolcarrière van het kind wordt gekeken en niet meer alleen naar de toets der toetsen.
Overigens toetsen ze kinderen al vanaf 4 jaar, niet zozeer voor het “niveau”maar wel om vroegtijdig dyslexie of dyscalculie op te sporen, om zodoende het kind beter te kunnen begeleiden. En waar je terecht komt, dat bepaal je zelf. Belangrijkste is om te weten is in mijn optiek dat bij leren niet altijd een diploma hoort en dat je geen certificaten nodig hebt om slim te zijn. ?
Auteur
Vooral het laatste ben ik het zeer mee eens!
Voor mij had er een beelddenkers school moeten bestaan, bijvoorbeeld.
Ja! Daar had ik cum laufe afgestudeerd ❤
Auteur
Me too! ?
De cito toets gaf bij mij HAVO, alleen vond mijn basisschoolleraar me daar niet geschikt voor. Te druk, te dromerig, te….. niet aanwezig in de klas. Er werd toentertijd geen label aangehangen, maar misschien zou ik in deze tijd in een hoekje gepropt worden. Eindresultaat, ik ben naar een MAVO/HAVO klas gegaan en werd alleen maar baldadiger richting het schoolleven. Nu baal ik ervan, ik had zoveel meer in mijn mars. Ik heb de MAVO gehaald zonder mijn examens te leren, heb niks gedaan daar, behalve klieren.
Het is jammer dat een toets, maar ook 1 leraar uit je laatste basisschooljaar zoveel invloed op je toekomst heeft. Het is al onmogelijk om op die leeftijd te bedenken waar je heen wilt met je leven, maar als wegen dan ook nog eens door deze bureaucratie wordt afgesneden en je juist in de verkeerde richting wordt geduwd, is triest.
Oké, bij deze, de storthoop heeft gesproken en gaat nu weer slapen. 😉
Auteur
Ahahahahaha!! Sweet dreams! 😉 Dat is ook de ellende… en daarom vind ik ook dat zo’n toets en advies best gevaarlijk is… eenmaal op een school geplaatst en daar zit je dan… terwijl je elders had moeten zitten.
Het punt is alleen, als het kind goed gitaar kan spelen dan is wiskunde wel haar of zijn vak, bij dyscalculie, kun je namelijk lastig met instrumenten omgaan, geldt ook voor dansen trouwens 😉
Maar ik snap je punt, en elke keer als ik het hoor, denk ik… heb ik die toets ooit gemaakt? volgens mij niet…. en dat is gek, want dat was er wel inderdaad, zal wel zijn omdat we al in Almere woonden en de gemeente nog niet eens echt bestond en alle scholen nog klein waren, vele scholen nog gebouwd moesten worden. Overigens brugklas, daarin werd pas bepaald, weet ik nog.. en ik had E/F niveau… dat was VWO na 2 jaar brugklassen… echter zag mijn moeder het al aankomen en heeft gezegd, laat haar maar starten op de MAVO, als ze daar te goed gaat, dan kunnen we nog switchen… En dat kon ook op deze school, midden in een jaar gewoon doorstomen naar hoger of zoals ook wel gebeurde, naar lager, kinderen die VWO kregen, ineens bij ons op de MAVO kwamen… te hoog gegrepen.
X
Door prive omstandigheden heb ik mijn cito toets op zijn zacht gezegd verneukt. Ik kwam op het vmbo basis/kader leerweg ondersteuning terecht. Ik zat daar niet op mijn plek.
Nu ga ik afstuderen voor mijn HBO diploma.
Auteur
Kijk… een mooi voorbeeld en gelukkig uiteindelijk goed terecht gekomen. Helaas lees ik te veel van dit soort voorbeelden en dar geeft aan dat het nog lang niet goed zit.
Ontzettend goed stuk Michiel! Een kind is veel meer dan enkel die momentopname en ook meer dan ‘slechts het product van zijn ouders’. Mijn vader heeft geen opleiding afgemaakt, had een hekel aan school, en is er halverwege de havo ‘gewoon’ mee gestopt. Moeders is ‘een simpele schoonmaakster’ die enkel de huishoudschool deed. Tja, wat doe ik in godsnaam op die universiteit dan? 😉
Ik heb ook meerdere klassen lesgegeven, en de focus ligt steevast op taal en rekenen. Van alle onderwijsvormen die ik tegenkwam, sprak Jenaplan mij het meeste aan. Rekenen en taal worden gegeven vanuit een methode, maar de wereldoriëntatie-vakken worden gegeven in ’thema’s’ en bieden ruimte voor de verschillende leerstijlen en aan de creativiteit van leerlingen.
Een eindtoets is prima mits men in het achterhoofd houdt dat het een momentopname is. Eigenlijk is de IQ-test zoals wij die kennen ook gebaseerd op taal en rekenen als droge rabarber, en derhalve kun je daarmee niet iemand volledige potentieel bepalen. Vind ik dan hè, en ik ben slechts het product van ongeschoolde/laaggeschoolde ouders. 😉
Auteur
Hahaha, hear, hear! Ben het uiteraard totaal met je eens! Ik zou zo graag willen zien dat er ook vanuit het beeld wordt gedacht en lesgegeven, naast de ‘exacte’ manier.
Komt daarbij nog een aspect: ben jij een verlegen,timide leerling die snel geintimideerd is, maar wel zeer slim. Toevallig in een klas vol plaagkoppen terecht komt… sneeuw je ook onder… welke leraar grijpt in en haalt hem of haar hier uit? Ik heb het helaas nog nooit meegemaakt.
Helaas heb je gelijk. De leerlingen in een klas, maar ook de thuisomgeving kunnen ook een ontzettende stempel op een leerling drukken waardoor zijn volledige potentieel niet boven komt. Pestprotocollen zijn lachertjes; geen school die er écht wat mee doet. 🙁
Auteur
Inderdaad… pesten is van alle tijden en degene die de gouden formule heeft om dit tegen te gaan, moet nog geboren worden… of worden gewoon niet gehoord.
Pesten doet men om zich beter te voelen dan een ander. Trieste bedoening.
Goed geschreven Michiel! Ooit zei een juf over onze zoon “hij speelt nog wel graag in de zandbak en maakt dan hele bouwwerken”. Zij bedoelde het als negatief, maar ik werd erg gelukkig van deze opmerking.
Auteur
Dank. Dat geloof ik. Jullie zagen de fantasie en de mogelijkheden in je zoon, de juf helaas een ‘niveauverschil’… en ik weet zeker dat jullie zoon helemaal top doet.