Presidenten geilen op hun eigen macht. Masturberen waarschijnlijk op hun waanideeën. Zelfs al pleegt men een aanslag in hun eigen onschendbaar gewaande land. Zoals de metro aanslag in Rusland.
Trump spant helemaal de kroon. Riep hij immers niet iets over een aanslag in Zweden? Twee maanden geleden? Werkt hij voor de X-files of heeft IS een rattennest dat we nog niet kenden? Afgelopen vrijdag gebeurde er iets in Zweden waar we helaas al aan gewend beginnen te raken. Een aanslag. Een of andere fundamentalistische idioot die geen moeite had te sterven voor de IS. Want dat is kennelijk waar hij zijn geloof aan ophangt. Nou, ik hang nog liever mijn geloof in een bak vol piranha’s dan in die baardende hipster club met flink chromosomen tekort. Maar ja, dat is mijn risicovolle mening. Afijn, zo’n vol haat gehersenspoelde zombie reed dus met zijn vrachtauto vrolijk dood en verderf in de binnenstad van Stockholm.
Het vredige Zweden. Het land waar de gelijke rechten hoog in het vandel staan. Waar zij andersdenkenden proberen te accepteren, is het andersom wel eens moeilijk. Een fundament leggen wil Zweden. Fundamentalistisch worden, wil de hipster haat club. De contradictie ten top.
Ik zag de foto’s van de aanslag. Ik zag lijken met dekens bedekt. Ik zag een hond. Dood met zijn ingewanden uit zijn buik. Geen deken. Waarom niet? Zijn halsband nog om en het lijndeel lag netjes uitgerold bij hem. Alsof zijn baasje elk moment kon terugkomen. De rode bandsporen van bloed liepen vlak langs het arme beestje. Mijn ogen werden betraand van het zien van dit beeld. De dode hond had nooit weet van het leed dat er in de grote wereld afspeelde.
Een uurtje daarvoor had hij waarschijnlijk nog met een balletje zitten spelen. Of zitten kwijlen bij zijn etende baasje. Kom, had zijn baasje gezegd, we gaan een blokkie om jongen. Even een luchtje scheppen.
Kwispelend had hij tegen zijn baas aan gesprongen. Joepie, we gaan lopen! Halsband om en gaan. Vrolijk met zijn baasje door de stad die Stockholm heet.
Hij had de vrachtauto nog wel gehoord. Ach, dacht het hondje, er rijden zoveel van die grote metalen monsters. Misschien was dit wel zijn laatste gedachte geweest.
Al kwispelend is hij de hondenhemel ingereden. Wat rest is die foto. Onbedekt. Laat ik hem dan bedekken met liefde.
Alles wat ik zie op de foto’s wekt woede op. Maar wanneer ik die dode hond zie, voel ik verdriet. Wie in onwetendheid leeft, leeft in vrede. Maar helaas geldt ook voor hen dat de duivel altijd om de hoek schuilt.
Reacties
Mooi!
Auteur
Dank
Trump kan nu wel “voorspellende” gaven claimen… :s
Auteur
Verbaasd me dat hij dat inmiddels nog niet geroepen heeft.
Mij ook, zou bij zijn ego passen.
Mooi beschreven. Echter, ik denk dat honden dingen voelen aankomen. Toch blijft het triest. Ik had het ook totaal niet in Zweden verwacht.
Auteur
Dank je. Misschien wel, misschien niet, maar helaas heeft het beestje het met de dood moeten bekopen.
Ik denk niemand niet. De IS wakkert graag onrust aan in vredige landen, dat speelt ze in de kaart kennelijk.
Ja, ik gruwelde ook van de foto waar het baasje totaal ontredderd naast de hond stond. Mooi geschreven hoor!
Auteur
Dank je… ik vond het beeld zo treffend voor de waanzin waarin we leven.
Is het ook! Ik moet namelijk bekennen dat ik nogal gevoelloos ben geworden voor de aanslagen, maar wanneer een huisdier of een kind het slachtoffer wordt dan ineens lijkt mijn empathie toch weer springlevend.
Mooi geschreven
Heel mooi geschreven.
Auteur
Dankjewel
Mooi. Zo triest allemaal.
Auteur
Dat is het.
Het was humaan geweest om het beestje ook te bedekken. Ik heb het (gelukkig) niet gezien, dierenleed grijpt me altijd enorm aan, mensenleed ook daar niet van maar man’s best friend had best een lakentje verdient. Mooi geschreven weer Michiel.
Auteur
Dank je Ann.
Ik kan ook slecht tegen dierenleed…en in combi met dit drama…brrr..
Mooi geschreven Michiel. Het raakt mij ook enorm. Ik heb dan ook een soortgelijk artikel klaar staan voor de 14e. Het ziekelijke verlangen naar macht drijft een aantal mensen tot waanzin. Ik kan ver meegaan met mensen die een andere politieke voorkeur, levenswijze, geloofsovertuiging of zelfs een sportieve levenshouding hebben :D. Voor mensen die moord en doodslag gerechtvaardigd vinden voor hun hang naar macht, daar kan ik absoluut geen begrip voor op brengen. Toch ben en blijf ik hoopvol voor de mensheid.
Ik denk dat ik er nog maar een linkje naar jouw artikel onder zet. Twee zielen, één gedacht…
Auteur
Twee zielen, één gevoelig hart…
Auteur
Ik blijf hoopvol met je mee, maar zolang simpele zielen dusdanig eenvoudig gemanipuleerd kunnen worden om tot deze gruweldaden in staat te zijn, blijft de wereld altijd vergiftigt.
Ben benieuwd naar jouw verhaal. X
Waarom kreeg de hond geen deken over zich heen? Gek, maar nu ik de foto van de hond zie (voor het eerst) raakt me dat meer dan de bedekte mensen. Terwijl ik het heus een vreselijke aanslag vind.
Tegen loslopende gekken kunnen we ons niet beschermen. Ik probeer maar hetzelfde te doen als mijn oma: doe wel en zie niet om.
Aangrijpend blog; invoelend geschreven.
Auteur
Het raakte mij ook enorm. De onschuld ligt er letterlijk onbedekt. De waanzin heeft hem omgemaaid en wij zagen het met lede ogen aan.
Je oma is wijs.
Het vliegt me naar de keel. Je blog verhaalt wat we allemaal voelen onmacht verdriet en woede om het leed onschuldige levende wezens aangedaan. Een dekentje over de mens’ beste vriend was respectvol geweest.
Auteur
Dat was het. Nu ligt de meest onschuldige in het verhaal naakt op straat. X
Prachtig verwoord Michiel. Zo pijnlijk waar…
Auteur
Dank je Mari, heel pijnlijk…ik kan er nog verdrietig om worden.
Mensenleed vreselijk, het grijpt mij bij de strot, telkens weer na zo’n aanslag. Dierenleed kan ik niet aanzien. Het was wel zo mooi geweest de dode hond ook te bedekken. Waar is het respect? Het was toch ook een levend wezen? Ik heb die foto gelukkig niet gezien. Mooi stuk, Michiel!
Mag ik even? GVD!!!
Auteur
Knuffel
Zo sneu… Waarom verdient dat beestje het niet om ook een deken over zichzelf heen te krijgen. Waarom achten we mensen zoveel belangrijker en waardevoller, terwijl het een mens was die dit bloedbad veroorzaakte.
’t Arme dier wist van niets… Al is onwetendheid soms gelukzalig.
Pingback: Heel bewust uit het raam staren voor een hoopvolle toekomst - Schrijfhart
Je bent gewoon een meevoelend mens! Het raakt mij ook altijd, iets met dieren.
X
Auteur
Dikke X
Deze komt bij me binnen, Michiel. Mooi verwoord.
Auteur
Dank je Paul.