Er was een langzame dood beloofd. De opmars van de cd in de jaren ’80 zou de nieuwe, moderne tijd inluiden. Digitale muziek op een blinkend schijfje. Meer nummers en glasheldere weergave. Nooit meer het gekraak van stof onder een naald of een kleine verspringing door een kras. De lp had zijn laatste adem uitgeblazen.
Zo leek het ook een lange tijd te gaan. Enkel fanatieke muzikanten en verstokte muziekofielen grepen naarstig terug op de sentimentele, zwarte disk. Struinend over kleine zwarte markten in de hoop om nog tussen de meuk van “Alle dertien fout” een diamantje te vinden. Lp’s als waardeloze prul voor minder dan een euro aangeboden. De ooit keizer van de muziekdrager was van zijn troon gestoten en verworden in een tandeloze zwerver.
Cd’s, de nieuwe nummer 1, gingen al snel een nog diepere afgrond in door de opmars van online streaming. Digitale muziek, al dan niet legaal van het internet geplukt. Mensen die thuis terabytes vol met muziek hebben. Niet omdat ze ervan houden. Nee. Gewoon omdat het kan. Het gemak van iets gratis downloaden. Een verslaving.
Net als ik tegen een e-boek bezwaren heb, had ik dit ook tegen het online streaming. Hoeveel e-boeken kun je als leesliefhebber in een boekenkast zetten? Precies. Nul. Je zou er hooguit een treurige USB-stick of harde schijf neerleggen en dan trots kunnen wijzen en zeggen:
‘Kijk eens hoeveel boeken ik heb.’
Sneu, want het gaat je dan om de kwantiteit en goedkoopte en niet om het boek. Hetzelfde gevoel begon ik ook steeds meer bij muziek te krijgen. Het wordt ons allemaal zo gemakkelijk gemaakt. Een soort welvaartsziekte.
Muziekwinkels kregen het vanaf het nieuwe millennium steeds zwaarder. De cd, hoe blinkend en mooi ook, kon het niet winnen van de MP3. Klassieke valkuilen als alleen maar eenheidsworst verkopen, werden niet vermeden. Digitale muziekaanbieders als Spotify deden dit slimmer. Zij boden betaalde digitale muziek aan, met niet alleen de mainstream shit, maar ook de muziek net daaronder. De onontdekte pareltjes, bands die aan de weg timmerden, golden oldies. Spotify begreep wél hoe het werkte en verdreef daarmee het opgelegde massaproduct dat de muziekwinkel aanbood.
En zie daar het kleine wonder. Kleine, rokerige muziekwinkeltjes in de hoekjes en nisjes van de stad verborgen, begonnen opeens te floreren. Zij die stand hielden en vinyl bleven verkopen. Op leven na dood. Als een halfdode plant die opeens weer water kreeg. De kleine, underground platenzaakjes werden de hipsters van de muziek. Het vinyl gereanimeerd en telde opeens weer mee.
Hoe kan dit? Sentiment? Deels, denk ik. Voor mij zou jeugdsentiment kunnen meespelen, maar voor mijn twintig jaar jongere collega niet. Zij heeft het platentijdperk niet meegemaakt.
Ik denk dat men klaar is met het gemak alles vanzelf maar te krijgen. Men wil weer uniek. Geen 1000 nummers op een stick, maar een aantal lp’s in een kast. Hun vrienden laten zien welke muziek ze leuk vinden. De art van de hoezen showen. Dankzij Spotify is de zwarte keizer weer terug op zijn troon.
Weg met de eenheidsworst! Hallo unieke individuen! Niet allemaal dezelfde bordjes meer van de IKEA, maar design toestanden van de Action (we blijven immers een zuinig volkje).
Is de welvaartsziekte daarmee opgelost? Nee, natuurlijk niet. Het feit dat lp’s voor dertig euro over de toonbank gaan, zegt al genoeg. Ooit zal ook zij daarmee haar eigen nek wel omdraaien. Voor nu ben ik er blij mee. Het vinyl, en daarmee ook de échte muziek, is terug van weggeweest. Leve de keizer!
Reacties
Ik ben van de stilte.
Maarik begrijp wat zegt.
Nostalgische groet,
Auteur
Hihi..ook fijn. Groet terug. 🙂
Ik was ooit een radio chick vooral en van alles waar ik fan van ben, koop ik nog altijd het liefst alles, maar ja dat gaat niet meer, en nu doe ik het met youtube vooral om albums te luisteren om te hopen dat ik mijn collectie weer aan kan vullen. Plus mijn 3 cd lade doet het niet meer, dus ik wil mettertijd op zoek naar een nieuwe, maar wel weer met minimaal drie lades, zodat als ik ga schilderen bijv. dat ik er 3 cd’s tegelijk in kan leggen en lekker kan laten draaien.
X
Auteur
🙂 een 3-lade…ook nostalgie. X
whahaha ja volgens mij wel he? ik baal dat ie niet meer werkt.. hij leest de cd’s niet meer en blijft zoeken en draaien.
Auteur
Ik denk dat je nog wel een kansje maakt in kringloopwinkels. 🙂
Ben bang dat je laser kapot is.
yep en zoals dat toen was, een stereo uit 1 stuk natuurlijk dus niet open te breken om na te kunnen kijken bla.. pfffff hahaha
Ik moet op zolder toch nog ergens een paar kilo LP’s hebben liggen. Misschien toch eens op zoek gaan naar een platenspelertje…
Auteur
Ik zeg: doen! 🙂
Doen, Mies! Jammer, net een oude Erres verkocht, was gaaf geweest om weer eens je vinyl te beluisteren!
Lekker met je potlood je cassettebandje ‘opdraaien’ en van je zuurverdiende centen platen en singles kopen. Mijn Philips Walkman (jawel) heb ik tot hij echt niet meer wilde gebruikt en ook al liep iedereen toen al met een discman of de eerste ipod was ik er nog groots mee. Nu ook een ipod (een oudje, de classic en daar wel al mijn ’80 en ’90 muziek opgezet) op vakantie is het toch wel handig meenemen en kan ik toch ongemerkt in mijn jeugdsentiment blijven hangen 🙂
Auteur
Hahahaha.. een mooie manier. :-D… Hier ook een walkman gehad… met zo’n automatische verspringer naar kant B…
Nu spotify, youtube ennnn..Vinyl! Staat zo mooi in de kamer. 🙂
Hier twee mooie draaitafels in huis, klinkt het vinyl en zie ik de hoezen, vaak schitterende kunstwerkjes. Man is groot liefhebber! Er zijn ook cd’s, die gaan in het atelier in de speler.
Inderdaad ook hier geen e-reader, maar gewoon boeken in de kast!
Auteur
I like that. 🙂
Doet me goed te zien dat je er iig 1 van Queen hebt. Ook ik ben van de lp’s zo ben je echt met muziek bezig.
Auteur
Ik heb ze allemaal van Queen. 🙂 De grootste fan van Twente denk ik wel, hihi…
Vind ik ook.. je luistert meer naar de nummers en bent er voor mijn gevoel breder mee bezig.
Ik vind het illegaal downloaden ook helemaal niets, iemand heeft daar heel veel werk in gestoken, en mag daar iets voor terugkrijgen.
Auteur
De artiest inderdaad… ik hoop dat daar meer aan de strijkstok blijft hangen als bij een schrijver, want als kersverse auteur en auteur van toneelstukken, weet ik dat er veel naar allerlei instanties gaat.
Oei, naar allerlei instanties dan nog? Lieve deugd, dat wist ik niet.
Auteur
Ja, de uitgever, de beschermrechten, belasting en daarna jij…als bedenker… ergens klopt er iets niet in de volgorde..haha.
Neen, dat vind ik ook niet kloppen
Heb op zolder nog wasmanden vol met singletjes en elpees. Mocht er iemand liefhebber zijn, gratis af te halen ?
Auteur
Ligt er aan wat er in de wasmand ligt. ?
Vinyl is niet weggeweest uit mijn collectie. De platenhoezen van Roxy Music zijn als relikwieën. Mocht je ooit in Gent verblijven: Vynilla Record Shop vlakbij Zaal Vooruit (een geweldige muziektempel) als sinds 1981 de beste en wat mij betref de enige echt Vinyl Record Shop.
Auteur
Ik schrijf hem op! Tnxx!
Volgens mij heb ik van mijn leve lang nog geen lp aangeraakt, maar een cd’tje krijgen voor in het cd-rekje vind ik nog steeds leuk, evenals échte boeken in de kast.
Auteur
de cd is jouw vinyl zeg maar. 🙂
Lp’s hebben toch wel zo hun charme, het staat ‘classy’, haha. Daarnaast heeft het iets heel ontspannends om gewoon even een plaatje te draaien; de tijd nemen om een plaat uit te zoeken, er zit meer sentiment bij dan bij het random aanklikken van een Spotify-lijstje. 😉 En uiteraard is het soms ook gewoon fijn om aan het verstikkende digitale harnas te ontsnappen en gewoon een boek te lezen met een plaatje op de achtergrond. 🙂
Auteur
kijk… toch een romanticus. 🙂
Ik denk ook dat de een de ander versterkt… dan metname Sporify die ervoor zorgt dat we nieuwe muziek ontdekken en deze ‘classy’ draaoien. 🙂
Haha, ja zeker. Je ontdekt iets moois en wilt daar vervolgens een lekker ‘old school’ plaatje van. 😛
helemaal mee eens Michiel. ik heb het toneelstuk ook op cassette ingesproken.
ik hou ook van vinyl en cassettes. ook heb ik nog oude vhs banden. die wil ik binnenkort digitaal maken.
verder is digitaal niet eens beter de fotos op papier blijven het langste bewaard een nieuwe computer kan bijvoorbeeld de oude digitale fotos niet meer zien omdat het bestand formaat verouderd is. en ook de gauwe oude bandrecorder waar alle platen mee geperst zijn. die banden die zijn miljarden keren afgespeeld. de studio bandrecorder met studiobanden blijft het beste.
Auteur
Mooi gezegd Yorick
Ik vind de e-book toch echt een uitkomst hoor! Geen te zware koffers meer mee op vakantie. Dan maar een lege boekenkast :-). Qua muziek ben ik het met je eens. Spotify is zielloos muziek consumeren. En de artiesten houden er te weinig geld aan over. Dus om hen van een goed inkomen te voorzien, koop ik vinyl. Nadeel: de kast is vol en mijn verlanglijstje nog ellenlang.
Auteur
Heb je in elk geval de kast nog gevuld met vynil ipv boeken. 😉 🙂
Herken het probleem. Hier ook een verlanglijst die maar niet korter wordt. 😀