Ze worden geboren zonder dat zij beseffen dat ze bijzonder zijn. Dan ontwikkelt zich iets. Een talent. Een karaktereigenschap. Iets wat hen bijzonder maakt. Iets waardoor wij als kind, tiener tegen hen opkeken.
Een voetballer, zanger, acteur, maar ook dichterbij huis. Je buurvrouw die elke zaterdag haar bejaarde buurman helpt met boodschappen doen. Een jongen die zich vrijwillig inzet om de stad schoon te houden. Zo zijn er legio voorbeelden. Iedereen kent wel iemand. Een held die zichzelf niet als held ziet.
Als jochie keek ik tegen de groten der aarde op. Ze waren er gewoon. Dat was normaal. Ik draaide Queen bijvoorbeeld helemaal grijs. Wilde Van Basten zijn of Bergkamp. Speelde onder de douche de solo van ‘Purple Rain’. Het hoorde bij mijn leven.
Op een dag kwam er een kras op mijn beeld van onsterfelijkheid. Freddie Mercury stierf. Hoe kon dit? Helden stierven niet. De hele dag heb ik zoals een puber betaamt, er stoer over gedaan. Dat het me niet deerde. Bij de eerste de beste klanken van ‘The show must go on’ barstte ik echter in tranen uit op mijn kamertje.
De pijn sleet en het ouder worden gaf je nieuwe inzichten. Helden konden sterven. Alleen deden ze dit een hele poos niet. Totdat opeens Jackson gedag zei. Winehouse, Harrison, Thé Lau. Slechts een greep uit de laatste jaren.
In een paar maanden tijd in dit prille jaar hebben daar opeens twee zangers en een voetballegende aan toegevoegd. Veel te jong, maar dat is het altijd.
Prince liet donderdag 21 april echt de duiven huilen. De zoveelste held die van onze aardkloot vertrok.
Ik ben geen jongetje meer. Ik ben een grote vent met een eigen kind. Die zijn eigen helden zal scheppen. Alleen is het kleine kereltje in mij opeens voor de tweede keer met de neus op de feiten gedrukt. De pioniers van toen sterven langzaam uit. Helemaal niet het oneindige leven. Wel voor eeuwig vastgelegd, Mercury galmt nog steeds door mijn woonkamer en ik speel nog steeds, inmiddels, echt gitaar op ‘Purple Rain’.
Het is een harde realiteit waarin ik niet de gave heb het tegen te houden,
Ergens in Minnesota is er misschien wel een baby geboren die over een jaar of achttien de nieuwe held wordt voor vele tieners. Een pionier die de muziek weer verder brengt waar het nu is.
Tot die tijd koester ik de helden die nog zijn. In juni ga ik naar Paul McCartney. Een dinosaurus die weigert te capituleren. Een legende van het eerste uur die zijn onsterfelijkheid zolang mogelijk wil behouden. Ik ga hem zien en koester het. Het kan zomaar de laatste keer zijn.
Helden, ze worden geboren zonder het te beseffen, ze leven zonder er bewust van te zijn. Pas als ze sterven en neerkijken op onze aarde. Dan pas hebben ze het door. Dat kunnen alleen de échte helden.
33
Helden

fruitarier
22 april 2016En jij bent mijn held!
Als je even die d achter ‘ontwikkeld’ weghaalt en de documentaire ‘faul’ gaat kijken zodat Paul McCartney misschien in het juiste daglicht gaat staan.
MichielZiet
22 april 2016Ik ga beide doen. 🙂 Dank!!!
Morgaine
22 april 2016Prince op zijn tijd was lekker, maar een ultiem fan was ik niet, dat is eerder en meer Madonna, maar dit nieuws, ik heb een poging gedaan om er een foto van te maken, het kippenvel stond op mijn armen gisteravond, ik geloofde het eerst niet eens… ik bedoel… come on!
Weer een legend weg die zeker ook mijn jeugd heeft getekend, natuurlijk, absoluut, en McCartney, van die dinosaur denk ik ondertussen dat die over de 100 gaat worden zo ondertussen, in 2003 zeiden wij dat ook al, toen ik hem Live in Arnhem mocht zien in Gelredome…. het kan weleens de laatste keer zijn… Geniet ervan Michiel, want zo ondertussen, ja het kan de laatste keer zijn!
X
MichielZiet
22 april 2016Dankjewel Morgaine! X
natasjaslifestyle
22 april 2016Helden sterven niet echt niet!! Prince zingt nog steeds uit mijn luidsprekers, net als Freddy! The show must go on!! En geniet van Paul nu het nog kan live!!! Mooi geschreven heb ff een traantje gelaten niet erg toch??
MichielZiet
22 april 2016Helemaal niet erg. Knuffel. Ik heb ook flink gebaald hier.
SonjaSchrijft
22 april 2016Ik kon het eerst ook niet geloven, het zal wel een hoax zijn. Gelukkig zijn onze helden door hun nalatenschap, toch onsterfelijk. Gelukkig is bij Prince die nalatenschap enorm groot.
MichielZiet
22 april 2016Ja… ik ben wel eens jaloers op de die hard Prince fans… als je ziet waar ik als Queen fan het mee moet doen… (Maar dat is pure verwendheid van deze Queenfan)
Falderie
24 april 2016De Prince fans zijn één grote, purpelen familie 🙂
Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven…
MichielZiet
24 april 2016Me neither. 🙁
fruitarier
22 april 2016Oh,en vergeet niet de link ‘chemtrails’ en Prince te onderzoeken, tooooo coincidental!
Suskeblogt
22 april 2016Het is altijd sneu voor de familie en vrienden als iemand sterft. Ook ik kijk op als zo’n beroemdheid het tijdelijke met het eeuwige wisselt. Maar laten we eerlijk zijn : hun beste werk ligt soms jaren achter zich. Ik koester hun platen nog steeds maar volg ze al jaren niet meer. Aanbeden heb ik hen nooit gedaan. Daar was en ben ik te nuchter voor vrees ik. Dat ze getalenteerd waren zal ik nooit tegenspreken.
MichielZiet
22 april 2016Dat is een mooie nuchtere kijk. Als muziekliefhebber met een romantisch beeld…zelfs al ben ik Tukker, lukt mij dat nu nog even niet zo er tegen te kijken.
taske1970
22 april 2016Film ooit helemaal grijs gedraaid, veel te jong
MichielZiet
22 april 2016Als jochie maakte de film op vele manieren indruk op me.. veel te jong inderdaad.
Margo Hermans
22 april 2016Koester en geniet met volle teugen!
MichielZiet
22 april 2016Precies.
my journey
22 april 2016gone too soon..
He will alway be remembered!
@matroosbeek
22 april 2016Maar hij is en blijft een erkende held. Zoveel meer helden verlaten dit tranendal zonder dat ze ooit worden opgemerkt of enige erkenning kregen. En dat vind ik écht jammer. Prince heeft voor de tijd die het duurde genoten van zijn heldendom.
Roos
23 april 2016De muziek uit de vorige eeuw was zoveel beter dan die bagger die nu wordt gespeeld… Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Ik ben van geen enkele muzikant een uitgesproken fan, maar toen Michael Jackson heen ging, baalde ik wel. Bowie, what? Een topartiest, weg? Nee toch…. Afgelopen week Prince, en ik schrok. Alle topartiesten gaan, en wij blijven achter met elkaar na-apende Biebertjes. Well, in the end we will all go, one day.
MichielZiet
23 april 2016Wijze woorden… iemand die Bieber dist is sowieso wijs. 😉
Roos
23 april 2016Haha, wijs, of gewoon geen ‘Belieber’. It can be both.
MichielZiet
23 april 2016We leave it in the middle/ 😛
creabeaatje34
27 april 2016Prince was een top zanger, performer en artiest. Purple Rain is een echte favoriet
MichielZiet
27 april 2016Goede smaak! 😀 X
creabeaatje34
27 april 2016Van mijn vader ^^
MichielZiet
27 april 2016Kijk! Goede pa! Haha. 😀
creabeaatje34
27 april 2016Haha, ik zal het hem zeggen 😉 Door hem ook fan van Queen, Michael Jackson, Bryan Adams, U2 en Kane 🙂
MichielZiet
27 april 2016Queen…. je hebt zojuist 200 bonuspunten gescoord. 🙂
creabeaatje34
27 april 2016Yes 😀
MichielZiet
27 april 2016^^
Paul
27 april 2016Mooie woorden voor een kleine man. En inderdaad is hij te vroeg weg. Al leek zijn talent wel tanende de laatste jaren. Ben een groot fan, maar de laatste jaren was de nieuwe muziek vooral een herhaling van wat hij eerder al beter had gedaan.
MichielZiet
27 april 2016Dat klopt wel een beetje… hoewel ik My Guitar… een paar jaar terug,wel weer erg sterk vond (Ben even de titel kwijt van de cd)