Een relatief onbekende schrijver. Dat ben ik. Geen grote naam of iemand die vanwege zijn bekendheid een stukje ergens in mag schrijven, want dat verkoopt zo goed. Ik ben gewoon een columnist die blij is dat hij enkele lezers kan boeien. Eigenlijk een onbekende bekende.
In Brussel zijn er onbekende bekende mensen onverwachts op een wrede manier aan het einde van hun leven gekomen. Veelal reizigers die letterlijk een ‘last minute’ wijziging in hun eindbestemming kregen.
Al deze mensen hadden waarschijnlijk een doel. Carrière maken, bekende schrijver worden, diploma halen, trouwen, kinderen krijgen, gelukkig zijn. Niet alleen deze mensen in Brussel, maar ook de mensen in Parijs, Syrië, Irak… alle slachtoffers van deze nutteloze oorlog waarin we ons nu verkeren, wilden alleen maar gelukkig zijn en iets opbouwen.
Helaas voor hen zijn deze doelen een halt toegeroepen door mensen gehersenspoeld met waanzinnige denkbeelden
Mijn idealen zijn niet de idealen van iemand die meent zijn gelijk te moeten halen met bommen en het afhakken van hoofden. Het is een teken van zwakte en zal hen uiteindelijk in dezelfde put duwen als waar ze de haat uit halen. Een zwaar besmette bron die haar virus plant bij voornamelijk gefrustreerde jongetjes met een Napoleoncomplex.
Waarom al die haat? Welke goede wereld die je voor ogen hebt, denk je hieruit te halen als je enkel doden en angst zaaien voor ogen hebt? Overheersen? Is dat het? Wanneer krijgen ze eindelijk eens door dat zij de grote vijand van zichzelf zijn?
De beelden bombarderen voor de zoveelste keer mijn netvlies. Mensen lopen verward en bebloed door de straten. Paniek en shock heersen. Ik weet niet eens meer of ik naar een herhaling kijk van een eerdere aanslag of dat dit wederom de bittere realiteit van het nu is. Ik weet het wel, maar wil het ergens niet weten.
Ik stel me degenen voor die daar ergens moeten liggen tussen het puin en het stof. Mensen die het niet meer na kunnen vertellen. Zij die nergens om vroegen. Sommigen wilden misschien wel beroemd worden met hun schrijfsels. Net als ik. Nu zijn ze voor heel even in de spotlicht van het wereldtoneel. Met een beetje geluk wordt het laatst verstuurde sms’je of voicemail de bestseller van hun leven. Hoe wrang.
Daar lig je dan, bekende onbekende. De reis vroegtijdig beëindigd. Voor jullie hoop ik dat er iets na het leven is waar je uiteindelijk kunt zijn wat je het liefst wilde: onbekend gelukkig.
Bron afbeelding: Volkskrant
Reacties
😢 mooi beschreven
Auteur
Dank.
Mooi en eerlijk geschreven…
Auteur
Dank.
wat een hartverwarmend eerbetoon Michiel. Mag ik het delen op FB? Een warme en dankbare groet, viviane
Auteur
Dankjewel. Je mag het zeker delen op FB.
Van mij mag de hele wereld het weten dat het grotendeel van de (oorlog) slachtoffers hier nooit om gevraagd hebben.
Prachtig verwoord.
Auteur
Dank Ann.
<3 <3 <3
Mooie en krachtige woorden! Vreselijk wat er gebeurd is. Voor de slachtoffers, nabestaanden, maar ook voor de niet westerse mensen die wél goede bedoelingen hebben maar hier wel evengoed op veroordeeld worden.
Auteur
Dank. Inderdaad.
Mooi eerbetoon voor de onbekende bekenden… Zoveel verdriet weer..
Auteur
Dankjewel Natasja.
Mooi verwoord Michiel, geen mens wil dit toch?
Komt recht uit je hart! <3
Auteur
Niemand wil dit, zou je haast denken.
Dank je…komt het ook.
“de grote vijand van zichzelf ” vind ik heel mooi omschreven.
Zo is het inderdaad. Hopelijk beseffen ze het ooit.
Auteur
Ik hoop met je mee.
Raak geschreven!
Auteur
Dankjewel
Dit heb ik op mijn FB-pagina gedeeld. Mooie invalshoek heb je genomen Michiel! Erg mooi geschreven.
“…door mensen gehersenspoeld met waanzinnige denkbeelden.” Triest hè? En de leiders van dat groepje lachen in hun vuistje: ‘Ha, die sukkels geloven nog echt dat ze in de hemel komen. Laat hen maar mooi ons vuile werk opknappen.’
Auteur
Heel erg bedankt Roos! x
Het is intriest… hoe kunnen mensen toch zo worden? Denk ik soms…
Macht. Onzekere jongens die worden verleidt in naam van het geloof. Ze trappen in een valkuil van macht en autoriteit gebaseerd op een ‘vals’ geloof.
Macht-ig verwoord.
Er is maar én manier om laffe terroristen te bestrijden en dat is door ze niet te geven wat ze willen: een verdeel-en-heers-politiek.
Auteur
Dank Kakel.
Goed geschreven Michiel. Het is verdomd akelig dichtbij; een brok in mijn keel en een knoop in mijn maag. Ik wil blijven geloven in het mooie; ik blijf geloven in het mooie!
Auteur
Dat moet je ook blijven doen. Ik besef me dat je er wel erg dicht bij woont. Blijf geloven in het mooie er zullen altijd mensen je volgen hier in.
Laten we daar voor gaan!
Prachtig Michiel!
Auteur
Dank je Matroos.
Dank je voor de mooie woorden die je hier schreef en steun geeft.
Auteur
Dank Veelschrijver
Raak! Dat heb je echt mooi omschreven. Genuanceerd, maar toch zo raak!
Auteur
Dank.
Zinloos geweld tegen je medemensen waar, wanneer, waarom en door wie dan ook, het blijft een zo triestig gebeuren dat je je schaamt tot de diersoort ‘mens’ te behoren.
Mooie titel, prachtige woorden Michiel.
Auteur
Schaamte is inderdaad wel goed verwoord. Dank je Elsje.
Eigenlijk wilde ik helemaal niet op de like knop drukken. Vind het helemaal niet leuk. Het is verschrikkelijk. Maar jij zet het weer neer op een manier die alleen jij beheerst. Dat maakt jou voor mij en vele anderen, veel meer dan een gewone columnist.
Auteur
Dank je voor deze onwijs mooi, lieve, warme en trotse woorden! x
Lieve Michiel, dat heb je heel mooi geschreven
Auteur
Lievr Martha: Dank je.x
Respect!.
Auteur
Ja.
De gruwel….:(
Auteur
🙁
ik herken je wanhoop en machteloosheid. De frustratie die je voelt tegen zoveel haat en onrecht. Ik hoop dat we als Nederland en Europa het hoofd koel houden en niet ”de Moslim” als vijand gaan zien maar ” de waanzinnige” of nog beter, ”de waanzin”.
Auteur
Eens!
je visie wordt gedeeld… ook door ouderen
Auteur
Dank je Anna.
Instemmende en eveneens bezorgde groet,
Auteur
Dank Rob.