Een relatief onbekende schrijver. Dat ben ik. Geen grote naam of iemand die vanwege zijn bekendheid een stukje ergens in mag schrijven, want dat verkoopt zo goed. Ik ben gewoon een columnist die blij is dat hij enkele lezers kan boeien. Eigenlijk een onbekende bekende.
In Brussel zijn er onbekende bekende mensen onverwachts op een wrede manier aan het einde van hun leven gekomen. Veelal reizigers die letterlijk een ‘last minute’ wijziging in hun eindbestemming kregen.
Al deze mensen hadden waarschijnlijk een doel. Carrière maken, bekende schrijver worden, diploma halen, trouwen, kinderen krijgen, gelukkig zijn. Niet alleen deze mensen in Brussel, maar ook de mensen in Parijs, Syrië, Irak… alle slachtoffers van deze nutteloze oorlog waarin we ons nu verkeren, wilden alleen maar gelukkig zijn en iets opbouwen.
Helaas voor hen zijn deze doelen een halt toegeroepen door mensen gehersenspoeld met waanzinnige denkbeelden
Mijn idealen zijn niet de idealen van iemand die meent zijn gelijk te moeten halen met bommen en het afhakken van hoofden. Het is een teken van zwakte en zal hen uiteindelijk in dezelfde put duwen als waar ze de haat uit halen. Een zwaar besmette bron die haar virus plant bij voornamelijk gefrustreerde jongetjes met een Napoleoncomplex.
Waarom al die haat? Welke goede wereld die je voor ogen hebt, denk je hieruit te halen als je enkel doden en angst zaaien voor ogen hebt? Overheersen? Is dat het? Wanneer krijgen ze eindelijk eens door dat zij de grote vijand van zichzelf zijn?
De beelden bombarderen voor de zoveelste keer mijn netvlies. Mensen lopen verward en bebloed door de straten. Paniek en shock heersen. Ik weet niet eens meer of ik naar een herhaling kijk van een eerdere aanslag of dat dit wederom de bittere realiteit van het nu is. Ik weet het wel, maar wil het ergens niet weten.
Ik stel me degenen voor die daar ergens moeten liggen tussen het puin en het stof. Mensen die het niet meer na kunnen vertellen. Zij die nergens om vroegen. Sommigen wilden misschien wel beroemd worden met hun schrijfsels. Net als ik. Nu zijn ze voor heel even in de spotlicht van het wereldtoneel. Met een beetje geluk wordt het laatst verstuurde sms’je of voicemail de bestseller van hun leven. Hoe wrang.
Daar lig je dan, bekende onbekende. De reis vroegtijdig beëindigd. Voor jullie hoop ik dat er iets na het leven is waar je uiteindelijk kunt zijn wat je het liefst wilde: onbekend gelukkig.

Bron afbeelding: Volkskrant