‘Ik heb een lief gezicht en als ik een beetje ontredderd kijk, dan ben ik zo door de douane.’
‘Ik ook,’ antwoordde mijn vriendin terug. Hoewel dit feit klopt, kon ik het natuurlijk niet laten haar hier mee te plagen.
‘Nou… lief… pas maar op, ze zien je zo voor een terrorist aan.’
‘Ja, tuurlijk! Een engel als ik.’
Afijn, behoorlijk melig liepen we richting de douane op Schiphol. Reisje Amerika, we komen er aan!
Nu zijn mijn vriendin en ik behoorlijk yin yang op elkaar afgestemd. Waar de een yint, yangt de andere en andersom. We zijn dan ook behoorlijke yankerts. Zo wil het dat toen we bij het eerste douane obstakel aankwamen, we een verschillende manier van benadering hadden.
We moesten een soort van glazen sluis in. Daarvoor stond gelukkig een bord met wat te doen. Ik scande vlug de tekst af en las: Alleen, tot aan de schuifdeuren en lees de instructies. Genoeg info en ik schoot de gang in. Man als ik ben, verwachtte ik van mijn vriendin dat ze mijn snelle gedachten wel kon lezen en ik nam ook aan dat zij hetzelfde zou doen. Mis.
Mijn vriendin deed het yin. Ze las uitgebreid het bord tot dat ze zeker wist wat ze moest doen: twijfelen en blijven staan.
Ondertussen was ik bij het tweede bordje aangekomen. Ik stond voor een soort camera en boven de deuren hing een groot zwart digibord. Waar het voor diende, ik had geen flauw idee.
Het instructiebordje vertelde me dat ik de camera in moest kijken en als het lampje brandde een aantal seconden moest blijven kijken. Aha, een irisscan. Onderaan stond nog eens onderstreept dat ik er alleen voor moest staan.
Ik concentreerde me op de camera en keek er recht in. Het lampje brandde op.
Een seconde
Twee seconden
Drie sec…
‘Lukt het?’
Een “lief” hoofd verscheen over mijn rechterschouder en tuurde mee de camera in.
Reject! Reject!
Fel rode letters begonnen te knipperen boven mijn hoofd. Dus daarvoor was dat bord. Douane medewerkers doemden uit het niets op in een kantoortje tegenover mij. Met een verbijsterende blik keek ik mijn vriendin aan. Waarom? Vroeg ik haar woordeloos.
‘Ik wist niet helemaal hoe het werkte, maar volgens mij mag je er niet met zijn tweeën in. Of niet?
‘Nee, met zijn tweeën is niet zo handig,’ zei ik droog terug terwijl het digibordje nog vrolijk rood bleef oplichten.
‘Dan ga ik in die hiernaast, oké?’
Mijn vriendin staarde een keer naar het digibord.
‘Komt dat door mij?’
Nee, dat is een redlight-district voor schipholkabouters!
‘Ja, lief, dat komt door jou. Je mag er niet met twee man in, zoals je zelf al zei.’
‘Oh, ja, hihi.’
Blijf zen, blijf zen.
‘Je had ook even beter dat bordje moeten lezen, Michiel.’
Einde zen.
‘Ik heb dat… Jij hebt zelf niet… Helemaal goed schat, gelijk heb je. Mocht ik nu niet meer door deze deuren komen, doe je ze dan in Amerika de groeten?’
Zover kwam het gelukkig niet. Ik trok mijn liefste onbeholpen gezicht op. Het werkte! Ik mocht verder. Samen met mijn yinnetje.
Bijna ging het nog mis. Bij de “boarding” krijg je nog een laatste check. Nu bleek dat er twee personen met eenzelfde achternaam waren. Laat nu een van die twee personen mijn vriendin zijn en die andere is nooit op komen dagen.
We kwamen bij de laatste check aan.
‘Bent U mevrouw hupsepups,’ vroeg de beveiliger.
‘Ja,’ antwoordde mijn vriendin en ze trok haar liefste gezicht op. Grote ogen, onschuldige glimlach, rode wangetjes.
‘Stap u maar even opzij en kom maar even mee voor controle.’
Daar ging het lieve gezicht. Verbouwereerder als die van haar zie je ze zo snel niet meer.
Gelukkig mocht ik op haar wachten.
‘Moet de rugtas ook gecontroleerd worden, ‘ vroeg ik nogal dommig aan de beveiliger terwijl die mijn vriendin aan het fouilleren was. Ik knikte een keer naar de rugtas die aan mijn schouder bungelde.
‘Nee, hoor,’ zei de man. ‘Die is van U.’
‘Nee, hoor,’ zei ik nog dommiger. ‘Die is van haar.’
‘Inleveren!’
En daar ging de rugtas.
Alles bleek in orde te zijn. Uiteraard.
We zaten in het vliegtuig. Beide een beetje gestrest. Ik net iets minder dan mijn vriendin. Ik had immers bewezen dat ik het liefste gezicht had.
Daar gingen we dan. Op naar de USA. Yin en Yang.
Bron afbeelding: Zaplog.nl
Reacties
Situatie weer mooi beschreven!
Auteur
We zijn een goed Laurel and Hardy team. 😀
Tnxx!
Heerlijk, was vorige week op Schiphol en mijn boardingpas (zelf geprint) was helaas de streepjescode niet heel duidelijk. Oei! Bozig werd ik terug gestuurd naar de in-check balie voor een nieuwe en baande mij met trolly tegen diverse schenen stotend een weg terug langs alle wachtende passagiers. Shame on me, hahaha volgende keer toch maar weer gewoon op Schiphol zelf boarden? Het is een hele toestand!
Auteur
Hahahaha.. ja het is wel een avontuur.
En dan met al die trollies.. 😛 😉 🙂
Heel leuk geschreven. Douane is een raar fenomeen. Zelf zitten wij altijd op de terug weg het vliegtuig te scannen wie er tussen uitgepikt gaan worden als we weer in Nederland zijn. Maar meneer deze Björn Borg is echt, komt bij de Bijenkorf vandaan en niet van de Turkse of Spaanse markt waar ik de afgelopen week heb rondgehangen. ? Tuurlijk. ? Echt 9 van de 10 keer heb je dan toch de juiste mensen eruit gepikt, zo grappig. Wij hebben zelf denk ik lieve gezichtjes, want we zijn er nog nooit uitgepikt. Of heb ik het nu gejinxt
Auteur
Hihihihihi.. je hebt goed gejin yangt. 😀
Misschien namen ze je vriendin een stuk serieuzer dan jou? In ieder geval wel weer een leuk verhaal.
Auteur
Hihi… misschien wel, mar ik had de lol van mijn leven! 😀
Ohoh met een lief gezicht je vriendin uitlachen, die neemt vast een keertje wraak
Auteur
owww…. dat gaat vast en zeker gebeuren. 😛
Dat levert dan vast weer een goed verhaal op
Auteur
Ik vrees van wel. 😛
Move along people! Nothing to see here, just hoarding the cattle!
Just hoarding the cattle because of non existent terrorist threaths!
De meeste terroristische dreigingen zijn of uitgelokt of gestuurd of gesponsored door de Westerse mogendheden om een politiestaat te rechtvaardigen waarmee het domme volk onder controle gehouden wordt, terwijl zij de rijkdommen van Syrie etc even gaan leegstelen.
Ach ja, misschien niet zo’ n grappig verhaal al dat van jou hierboven Michiel…. maar eigenlijk is de huidige fouilleer/scan/ ontmenselijke behandeling cultuur bij het passeren van een douane die toch alleen maar naar een vreselijk land leidt (Amerika), helemaal niet zo grappig.
Ongeveer hetzelfde topic (onmenselijke behandeling) kan je vinden in een verhaal op mijn eigen blog: https://waterfruit.wordpress.com/2014/05/10/little-brother-is-getting-bigger-and-bigger/
En als men dan ook nog eens goed gaat luisteren eens naar wat die Lange Frans zegt in zijn lied ‘ Kamervragen 2.0’ , dan word ik dit keer eens niet voor ‘ complotgekkie’ uitgescholden.
Bedankt voor dit levendige verhaal Michiel!
Auteur
Dank je! Fruitarier. 🙂
héérlijk!
Auteur
Merci! 🙂
Fijn dat jullie toch nog samen konden reizen 🙂
Auteur
Ja. 🙂
(Ps. ik ben je nominatie niet vergeten hoor. Die komt na de drukte. )
Yeey, maakt niets uit hoor, helemaal begrijpelijk 🙂
Auteur
🙂
Zo beeldend weer beschreven, ik stond er ook bij hoor in dat hokje! Hahaha!
Ja joh, je moet iets over hebben voor een reisje met zijn tweetjes hè.
En het was geslaagd hè, heerlijk!
Ik loop weer eens achter, nog 2 verhalen van Piet Kreel lezen, doe ik binnenkort! 🙂
Groetjesss
Auteur
Hihihihi… doe maar rustig aan hoor… met kerst is er tijd.
(Wat heerlijk om te zeggen tegen iemand die graag leest en nog wat van mijn schrijfsels ook! Vind ik een reuzen compliment)
Verdiend!!! Wanneer komt er een verhalenbundel uit of een boek???
Auteur
🙂
Het nieuwe jaar wil ik Piet Kreel (helemaal klaar) in elk geval opsturen naar diverse uitgevers.
Een bundel probeer ik wel, maar dat is lastig bij uitgevers… misschien maar eens een vorm van eigen beheer bedenken daarvoor. 🙂
Goed bezig Michiel! Ik blijf je volgen! 🙂
Michiel Ziet, leest, gebruikt zijn ogen om de grote oceaan over te mogen steken en maakt van de situatie gebruik er een column over te bouwen. Eén die stevig staat! Leuk.
Auteur
Super dank Taallent alias moat! 🙂
Met yin en yang kom je een heel eind. Zelfs in Amerika!
Lieve groet
Auteur
All the way. 😀
Lieve groet terug.
Whahahahaha en zelfs daar doen ze aan aannames en dan de vraag, wat is er mis met de beveiliging dat een ander zo de bende door kan sluizen, als de yang zijn mond had gehouden 😛
X
Mooi stuk weer. Heb er weer om moeten glimlachen!
Auteur
Dank je Henrie. 🙂