Eindelijk was het dan zover. Maandenlang had de Toneel ‘Klup’ geoefend op het toneelstuk en nu mocht de schrijver, een aardige kerel naar ik hoor, komen om te kijken naar het eindresultaat van Verjaardag op krukken. Met mijn vriendin en onze drie kinderen togen wij naar de Eniver in Almelo. Dat is een aardige uitdaging omdat mijn zoon zwaar autistisch is en niets heeft met grote groepen onbekende mensen. En waar neemt papa hem mee naartoe? Juist.
Zoonlief verwachtte een groot bos om in rond te rennen, want zondag is voor hem bos-dag. Maar in plaats van een bos zag een groot gebouw vol vreemde mensen. Even had ik de hoop dat het goed zou gaan. Meneertje liep even vrolijk rond, tot hij door kreeg dat het enige hout wat er her en der stond, geen bomen waren, maar stoelen. Het plaatje van het bos viel voor zijn ogen in duigen en langzaam maar zeker voelde ik de onrust in hem. Gelukkig had deze papa voorzorg maatregelen genomen. Bij mijn zoon gelden de twee S-en om hem uit de stress te krijgen: Smikkelen en Spelen. Stress veroorzaakt een suikerdaling in het lichaam en geeft een hongergevoel. Een appel doet wonderen. Spelen ontspant en brengt hem in zijn eigen ‘bubbel’. Dan kijkt hij zelf wel wanneer hij er uit durft te komen.
Voordeel van De Klup is dat je tussen mensen zit die allemaal ervaring hebben met speciale mensen. Niemand keek op van mijn zoon. Zo kwam het dat hij met zijn speelgoed zat te spelen buiten de zaal, terwijl de spelers zenuwachtig stonden te trappelen om op te treden en toeschouwers vol verwachting naar het rode doek staarden. Ik zag mijn zoon en hij zag mij. Dat was voldoende.
Zo trots als een pauw dat zoonlief dit durfde, begon ik verwachtingsvol met het publiek te kijken naar het toneelstuk: ‘Verjaardag op krukken’. Het plezier straalde af van de spelers en wat speelden ze goed! Stuk voor stuk stegen ze boven zichzelf uit. De zaal genoot. Dat voelde je. De positieve energie kwam van het podium af en het gonsde als kleine energiebolletjes door de hele zaal, landend op hoofden en schouders. Ze friemelden zelfs door de kieren van de klapdeuren, want plots stond zoonlief aan de andere kant van de klapdeuren door het raam te zwaaien. Breeduit lachend en te kirren van plezier. Toen wist ik het. Dit was het meest geslaagde toneelstuk ooit.
Bron afbeelding: doemaarzo.nl
Reacties
Wauw wat bijzonder!! Ook hoe je met de beperking van je zoon omgaat, en wat mooi hoe je zoon toch op de voorstelling reageerde!
Auteur
Ja, het was een mooi moment. Tis niet altijd makkelijk, maar je moet er het beste van maken. 🙂
Oh wauw, wat bijzonder Michiel, van jouw zoon, ja dan weet je dat het goed is. Ik ben er even gewoon stil van <3
X
Auteur
Dank. X *glimlach*
mogen er nog veel energiebolletjes volgen.
Auteur
Precies! 😀
Mooi!
Auteur
Dank je Joolzz!
Wat ook het onderwerp van jouw blogbericht is … telkens raakt het mij en voel ik ontroering. Van harte dank!
Auteur
Wow… jou commentaar wordt ik stil van. Dankjewel doe ik je te kort mee: knuf.
Wat heerlijk dat je zoon genoten heeft, dat is dubbel genieten voor jou!
Auteur
Jaaaaa… dat is wel zo…als hij goed in orde is, dan ben ik dubbelgoed in orde. 🙂
Een trots verhaal, een herkenbaar verhaal, ik hield zelfs even van je 😉
Auteur
Big smile. En ik van jou Fenny. 🙂
Wat een prachtig verhaal weer. Als je zoon zo geniet… Ik voel de warmte en liefde voor hem helemaal hier.
Auteur
Ik kan wel als een man stoer gaan doen, maar deze papa houd inderdaad zielsveel van hem en ik zal er ook alles aan doen om zijn kleine wereld zo mooi mogelijk in te kleuren. x
Het verbaast mij elke keer weer hoe onze kinderen zich kunnen aanpassen aan de momenten, juist op die momenten waarvan wij juist heel andere reacties verwachten. Wonderkinderen zijn het… elke keer weer.
En heb ik het stiekem goed begrepen.. heb jij dat toneelstuk geschreven???
Auteur
Ja… ze zitten wonderlijk in elkaar. 🙂
Inderdaad, ik heb voor de toneelclub met mensen met een beperking het toneelstuk geschreven. Het tweede stuk is inmiddels ook klaar en gaan ze volgend jaar spelen. 😀
Machtig mooi man!
Wat een heerlijk artikel te lezen! Zelfs ik voel de trots voor je zoon én voor de spelers.
Auteur
Ben ik ook. Deze mensen zijn de meest dankbare mensen die je kunt ontmoeten. 🙂
Wat een prachtig geschreven verhaal over prachtige mensen Michiel 🙂
De liefde voor jouw zoon spat van mijn scherm af en ik schrijf dit met tranen in de ogen.
Wat weet jij mensen op een mooie manier telkens te raken!
Ik ben diep ontroerd door dit verhaal 🙂
Auteur
Wow! Dikke knuffel voor jouw evenzo prachtig mens! 🙂
Mooi geschreven Michiel. En wat fijn dat je toneelstuk uitgevoerd werd en dat je zoon het mooi vond! Topzondag!
Auteur
Ja, het werd een magische zondag. 🙂
Een heel liefdevol verhaal, geschreven vol trots en enthousiasme. En wat een geweldige opsteker (voor het zelfvertrouwen) voor jou (jullie) en je zoon!
Lieve groet
Auteur
🙂 Dankje voor deze lieve opsteker van jou! 🙂 (Blij)
Prachtig, geweldig mooi 🙂
Auteur
Danje Demi! 🙂
Alsjeblieft ^^
Ben zo trots dat je dit verhaal geplaatst hebt. Het laat niet alleen zien dat je ontzettend creatief bent, maar ook wat je voor iedereen over hebt. Om niet te vergeten dat jij een echte Superman en Superpapa bent. Kleine ridder, oh ik ben zo trots op hem. Met zo veel liefde om hem heen en geduld wat jullie hem geven.. Tranen van ontroering gewoon. Dikke knuffel, alle mensen zijn speciaal. En jij,jij rockt met ze mee. SpecialeSuperman
Auteur
Wowowow…wat raken jullie me allemaal toch met jullie lieve woorden. Jij ook, met de wetenschap van je lieve zusje, weet ik dat je zelf ook een behoorlijke supervrouw bent.
Dikke knuffelterug Super-metal-vrouw! X
Het was vast een mooi toneelstuk met een prachtverhaal. Echter ik ben ontdaan over het spel tussen jullie twee, vader en zoon.
Auteur
🙂 Hij is ook mijn alles… hoe heftig het soms ook is, de band is daardoor alleen maar sterker. Loslaten kan nooit helemaal, wat eigenlijk hier ook gebeurd.
Wat een geweldige dag moeten jullie gehad hebben met zijn allen!
Dat stuk heb jij toch geschreven hè. Juist voor mensen met een beperking?
Ja logisch dat je er graag met allemaal naartoe wilt. Hoe jij met je zoon omgaat Michiel, dat raakt me heel erg. Een autistisch kind vraagt de hele dag volledige concentratie van ouders/begeleiders en dat moet je toch maar kunnen opbrengen! Maar dat is de liefde voor je kind hè, komt niks tussen!
Mooi, kippenvel, dichtklappen en volschieten… je hebt het weer voor elkaar jongen! <3
Auteur
Een hele grote, trotse glimlach staat er op mijn gezicht. 🙂 X