Zo mooi. Alsof hij slaapt. Daar ligt hij dan. Het doet pijn om te zien. De man die hem liefdevol oppakt alsof hij slaapt. Hartverscheurend. Elke mama of papa kan er over meepraten.
Waarom raakt de hele wereld wel in shock bij dit jongetje? Er waren er duizenden voor hem en zullen er, vrees ik, nog meer na hem komen. Waarom? Zijn wij hypocriet? Wie zijn wij? Wij zitten in elk geval niet allemaal op een lijn. Ik loop bijvoorbeeld niet in een zwart ninja pak om mijn geloof op te dringen met dood en verderf. Alleen loop ik ook niet voorop met toejuichen om heel veel vluchtelingen maar blindelings op te vangen.
Ben ik dan een racist? Of extreem links? Een schijterd of juist iemand die durft te zeggen wat hij denkt. Eerst wilde ik helemaal niet over dit jongetje schrijven. Net als bij Charlie Hebdo struikelt de halve wereld al over het arme kereltje. Het kleine ventje wat plots symbool staat voor iets. Maar voor wat? Voor vrijheid? Voor het leed wat men deze mensen aandoet? Voor het collectieve schuldgevoel? Iedereen zal me wat anders toeschreeuwen en proberen te overtuigen van zijn of haar gelijk. Het enige wat het jongetje wilde, was spelen in een geboorte land vol vrede. Waarom schreeuwt niemand dat?
Doe ik werkelijk goed om vluchtelingen op te vangen of veroorzaak ik dan juist het probleem. Moet het probleem niet worden aangepakt in het gebied waar alle ellende is? De hel op aarde? Heeft de westerse wereld het probleem niet zelf veroorzaakt door alle dictaturen daar neer te halen? Toen we ons oppermachtig voelden. Wij grote, sterke landen zouden het wel even laten zien. Kruisvaarders van de 21e eeuw. In plaats van een stabiele regio lieten we de boel achter als een vrijstaat. Dom genoeg om de poorten van de hel te openen, naïef genoeg om dit niet te willen zien. Oogkleppen gemaakt van het aardolie die als droge bloedkorsten op onze handen kleven. Is dit het schuldgevoel waar ons van willen zuiveren? Ik weet het niet.
De mensen om mij heen willen humaan zijn. Handelen uit het gevoel goed doen. Zamelen spullen in. Willen de vluchtelingen een mooi thuisgevoel geven. Ik doe niet mee. De dingen die ik verzamel, heb ik voor mijn eigen zoon nodig, waarvoor meer en meer bezuinigd wordt op de zorg. Geen wereldwijde ramp, wel een persoonlijke, humane zorg wat veel energie, emoties en geld kost. Als rasechte Nederlander zou ik moeten klaagzangen dat ik het ook zwaar heb en al jaren op de grens van het financiële balanceer. Alles om mijn kleine jongen een zo goed mogelijke toekomst te geven. Maar ik wil niet zeuren. Als ik dit hardop doe, wordt ook mij het nationale schuldgevoel opgedrongen. Ik wil dat niet. Ik kijk naar mijn kleine zoon.
En dan zie ik dat jongetje daar liggen. Ik huil van binnen. Zonder schuldgevoel. Met besef. Had hij geleefd, had ik hem opgepakt, gekoesterd en de zelfde energie en aandacht gegeven als mijn eigen zoon. Welk geloof dan ook. Daar heeft dat ventje helemaal geen weet van. Als hij maar kan voetballen, of ballet doen.
Ik vecht en probeer mij te ontworstelen van de wereldwijde dwaasheid die wij ons zelf aanpraten. Alleen kan ik mij niet onttrekken aan het leed van een kind. Waar ter wereld dan ook. Misschien is dat ook wel hypocriet.
Bron afbeelding: nl.dreamstime.com
Reacties
Jij verwoordt waar zoveel anderen ook mee worstelen…goed gedaan, Michiel en goed geschreven!
Auteur
Ik moest het kwijt… en ik hoopte dat ik he zo kon schrijven dat alle kanten mij een beetje konden begrijpen.
Het is inderdaad jammer dat er vanuit hier niet voldoende wordt gedaan om ‘daar’ een stabiele regering op te bouwen. Een regering die niet wint aan de in- en verkoop van wapenhandel. Waar geen corruptie meer zal heersen. Etc.
Ik vind het bovendien echt niet aan de orde dat wij een schuldgevoel ontwikkelen. Er zijn nu eenmaal altijd goede én slechte mensen. Zelfs als je weet dat men niet altijd precies 100% goed of slecht is. Iedereen streeft ernaar te leven naar beste kunnen. En dat is een voorrecht.
Mooie blog. Goed, oprecht en eerlijk geschreven. 🙂
Auteur
Mooi zegje.
Dank!
Historisch gezien is er doodgewoon een volksverhuizing aan de gang. Die ontstaat altijd vanuit een onbevredigende situatie. Dat Europa mede verantwoordelijk is voor de ellende ginds, is zeker maar dat zit heel wat dieper dan je zo zou denken. Het voortdurende inprenten van westerse superioriteit heeft de lokale bevolking ertoe gebracht zichzelf te gaan zoeken….helaas via een dwaalspoor.
Jeetje Michiel wat goed verwoord…Ik kan me zo vinden in jouw verhaal. Moeilijk om het onder woorden te brengen en zo goed gedaan. Petje af over neigbour 😉
Auteur
Dank Over neighbour.
Ik vind het triest dat Hongarije – een land wat miljarden steun van de EU ontvangen heeft sinds ze zijn toegetreden – zich met een jantje van leiden opstelt tov de vluchtelingen. Die toestanden in het treinstation doen me aan beelden uit WOII denken. Regels, regels en regels (b)lijken belangrijker te zijn dan mensen… Het beeld van het jongetje schrijnt. Het is triest, maar tegelijkertijd ben ik blij dat IETS ons nog raakt. Het beeld van de man die het jongetje oppakt staat op mijn netvlies gebrand.
Goed geschreven je blog. Je bent niet voor niets een superman 🙂
Lieve groet
Auteur
🙂 Dank je supervrouw… En ik begrijp je reactie. Het is ook bizar allemaal.
Machteloos ben je dan. Dan is het makkelijk om extreem rechts of extreem links te zijn, dan wordt er voor je gedacht. Maar alles er tussen in…. wat moet je, wat kun je.. wat wil je.
Natuurlijk willen we wel helpen, maar dan komt wel het NIMBY effect…
Bezuinigingen in de zorg.. zowel jij als ik voelen die (en vele vele anderen, want die beelden van bejaarden die aan hun lot worden overgelaten vind ik minstens zo vreselijk). Ik lees je onmacht, je boosheid en ik hoop dat dit heel snel oplost. Mooi en indringend geschreven. Ik wens je een heel fijn weekeinde toe. XXX
Auteur
heel erg dank voor deze fijne woorden van herkenning… ik wens jou niets minder. Xxx
Je hebt gelijk Michiel als je zegt dat het probleem aan de oorsprong moet aangepakt worden en dat de Westerse landen de oorzaak zijn door hun kortzichtige aanpak van de problemen in die landen. En er moet idd iets gebeuren ter plekke. Nu onmiddellijk heute subitopresto. Maar ondertussen nu ze hier toch zijn, en steeds meer zullen komen, kunnen we hen best een helpende hand reiken. Mijn idee.
Auteur
Dat wij als gewone burgers in actie komen, op welke manier dan ook, vind ik zeer mooi menselijk. Tegelijkertijd erger ik me kapot aan alle regeringen (en ik bedoel de hele wereld) toekijken en amper wat doen. Symptoom bestrijding, maar niets wordt er écht gedaan. Hoe krijgen al deze vluchtelingen ooit hun land terug als niemand echt wat doet?
Helemaal juist Michiel, zo voel ik het ook…
Ik het bijzonder knap hoe je het beschrijft. Petje af. Ook ik worstel ermee en zit met vragen. Vragen die ik bijna niet durf te stellen, vanwege de enorme publiciteit. De helpende hand is nodig. Maar hoe, ik zou het niet echt weten. Bij de bron is het meest logische, maar zijn we daar al niet te laat voor.
Auteur
Het is denk ik nooit te laar. Wat zou het mooi zijn als het echte geloof, het hart, op zou staan en dat we als een wereld, alle culturen samen, dit gigantische probleem een halt toe roepen.
Daar teken ik voor!
Heel mooi en integer verwoord Michiel.
Jouw woorden raken mij meer dan al het gekrakeel op t.v., radio en in kranten. Ik heb intussen wel geleerd om mij niet te laten meeslepen in het zogenaamde collectieve verdriet dat inmiddels een massa mensen uit onze samenleving in superlatieven uit. Niemand kan het verdriet van de ander zelf beleven. Wij beleven alleen maar ons eigen verdriet en daar hebben we meer dan genoeg mee te maken in onze onderscheidenlijk levens.
Ik heb ook getwijfeld of ik er iets over moest schrijven, maar ga het uiteindelijk toch doen.
Ik las in het weekend – dus voordat ik geconfronteerd werd met de dode peuter op het Turkse strand – een prachtig artikel van een lezer van het cultureel maandmagazine Zuiderlucht Rob van Acker). De titel luidt: “wij houden van slachtoffers”. De openingswoorden zijn:
“De geschiedenis van World Press Photo, betaald door de Nederlandse Postcode Loterij, laat zien dat Nederlanders verzot zijn op anonieme slachtoffers. Als de jury in de VS of Rusland zou zitten, kwamen er andere winnaars uit de bus.”
Het artikel moedigde mij aan om in de pen te klimmen. Binnenkort zal ik het publiceren.
Hier is de link naar het artikel:
http://www.zuiderlucht.eu/we-houden-van-slachtoffers/
rechts en links
meten mekoar
agressief de moat
polarizerend en
moreel òfgliedend
voak
zunder gulden
middenweg……
Heel mooi hoe je dit beschrijft. Ondanks dat het hier minder leeft dan bij jullie in Europa, denk ik wel vaak aan wat er allemaal gaande is. En brak ook mijn hart bij het zien van die foto waar opeens iedereen het over heeft. Een oplossing voor het probleem (van wie eigenlijk?) zal helaas niet zo makkelijk zijn. Er zijn zoveel geloven die blijkbaar niet samen kunnen leven, zoveel haat, zoveel meningen en vooral zoveel mensen overal. En bovenal is er heel veel wat wij allemaal niet weten wat daar eigenlijk gebeurt. En dan hebben we ook nog de politieke en economische belangen tussen de verschillende landen die elkaar ook nog te vriend willen houden voor als dat ooit nodig zou zijn. Een oplossing is niet makkelijk. Wel kunnen we met zijn allen helpen door in ieder geval proberen er te zijn voor deze mensen. Het kan onszelf immers ook overkomen, en dan willen we ook graag een liefdevolle opvang. Het is misschien te mooi om mogelijk te zijn, maar een betere wereld begint uiteindelijk toch bij onszelf.
Auteur
Zo is het.
Chapeau Michiel, echt heel mooi geschreven en zo is het ook, ik zie het aan, vind het erg, ze zijn wat mij betreft best welkom, als dan ook echt iedereen gelijke kansen krijgt, dus ook iemand als ikzelf, opnieuw starten met iets, maar wat, hoe……….. vooral dat HOE…..
Ik heb namelijk ruimte, 1 kamer over, een kleintje, maar als ik zou willen kan ik 1 vluchteling opvangen, of iemand anders, een dakloze… maar ik mag niet… er zijn echt wel oplossingen, als men het maar aandurft en wil zien, hoeveel panden staan er wel niet leeg, en als dat geregeld is over Europa en elders, dan even binnenvallen daar met Amerika, en Europa zoals zij ook voor ons hebben gedaan ooit? Is dat wat?
ik weet het niet hoor… de wereld is allang in de derde WW beland, alleen snappen de meeste mensen dat nog niet.
X
Hey Morgaine,
Leuk dat je dit zegt: we zijn al lang in WOIII beland, alleen snappen de meeste mensen dat nog niet.
Ik ben het daar volledig mee eens.
Nostradamus heeft wederom gelijk, het is al begonnen in 1992, Bosnië is de eerste haard… vanuit het Oosten zal….
Auteur
X
Wauw, ongelofelijk goed verwoord, je hebt me echt geraakt!
Auteur
Dank.
Ja en onze lieve kinderen betalen de rekening.. Again.. Als je zoiets gruwelijks moet meemaken in je jeugd, kun je toch nooit meer zorgeloos kind zijn? En landen als Saoedi Arabië etc. Die houden de handen ervan af, helpen niet… Dat is toch ook krom? En ik vind het heel belangrijk dat we steun bieden want iedereen verdiend een plekje om te slapen, deze kinderen hebben al zoveel meegemaakt, nog meer moet hen bespaard blijven maar laat het asjeblieft geen reden zijn om nog meer te bezuinigen op de zorg en op het onderwijs.. Want als ik mijn lieve pgb jongen bij de dagbesteding ophaal dan kan ik wel huilen…
Respect voor je woorden.
Auteur
Dank.
Mooie geschreven stuk, ik persoonlijk heb vooral het idee dat de media ons een schuldgevoel wil aanpraten. Maar ik ben het met je eens, het klinkt allemaal wel een beetje hypocriet want er zijn weet ik hoeveel mensen al verdronken en dus ook kinderen.
Mooi gedaan Michiel. Ik vind het knap dat je zo genuanceerd meerdere kanten van het probleem kan belichten. Niet meteen in de emotie, maar toch zeer gevoelig.
Vooral het gedeelte waarin je fijntjes meedeelt dat de chaos in het midden-oosten door ons (westerlingen) zelf zo gecreëerd is, spreekt mij aan.
Groet,
Cor
Wat een machteloosheid. Ik weet inderdaad ook niet wat wijsheid is. Maar toch, ze mogen mijn tv van de muur komen schroeven en belasting verhogen als daardoor geen mensen meer verdrinken
Ik vind het fijn dat je dit zo schrijft, want ik herken je gevoel. Geen haar op mijn hoofd die er over denkt om een vluchteling in huis op te nemen. Ik zou mezelf compleet voorbij galopperen. Bovendien denk ik niet dat het de oplossing is. Sterker nog, ik denk dat het problemen gaat geven waarvan straks in Den Haag geroepen wordt: “We zijn geschokt. Hoe heeft dit kunnen gebeuren!”
Auteur
Helemaal mee eens. Iedereen reageert impulsief, hoe goed ook bedoeld, maar niemand denkt na over de toekomstige consequenties.
Mooi en oprecht neergeschreven maar we geraken geen stap vooruit en nu is het het geschikte moment om terroristen mee te sturen want in zo’n massa valt het niet op.Maar mijn hart krimpt ineen als ik mama’s met baby’s zie rondzeulen en die honger en angst hebben en niet weten waar naar toe.
Auteur
Inderdaad. Het valt ook op dat 75% man schijnt te zijn van de vluchtelingen. Het is een krankejorum wereld geworden.
Deze wereld is krankejorum geworden!
Auteur
Al een tijdje.