Ach, kom toch binnen, mijnheer. Even maar. Wat zegt u?
Oh, u bent aan het werk. Ik ook. Hier, ik neem uw tas wel even aan. Wat?
Nee hoor, ik kijk er niet in. Ik zet hem hier wel neer. Kopje koffie, mijnheer?
Eentje dan? Goed zo.
Ja, ziet u, ik doe al mijn werk hier. Of eigenlijk daar aan tafel. Ja hoor, schuift u de paperassen maar iets weg, hoor. Kan er ook nog een schoteltje met een plakje cake bij.
U moet aan uw gewicht denken?
Maar u fietst toch de hele dag?
Oh, haha, dat gaat niet zo hard? Nou ja, u bent in ieder geval meer aan het bewegen dan ik. Ik loop vooral van het aanrecht naar de tafel! Een giller, is het niet?
Waarom ik dan hier zit? Wel, omdat het mijn recht is. Ik mag dit, dus doe ik het.
Waarom?
Oh, het heeft zoveel voordelen. Neem alleen al die vrijheid die ik krijg. Niemand kijkt mij op de vingers. Vooral de baas niet. Ik heb ook een pakketje besteld, brengt u dat vanavond?
Misschien?
Heeft u dan zin om met mij voetbal te kijken? Mijn vrouw moet overwerken dus we kunnen mooi de Champions league er op zetten. Wat?
Heel raar dat ik dit zeg? Maar u bent toch ook flexibel? Wij mogen dit, het is ons recht! Dat wordt zo besloten in Den Haag.
Ja, ik weet dat ik ook gewoon op het werk kan zitten tussen de rest, maar ja, dan ga ik wel af. Ik met mijn grote mond hoe fijn het wel niet is. Zit ik hier met een Mac waar ik geen reet van begrijp.
Ja, ik kan wel bellen om hulp, maar ja, hier had ik ook al een behoorlijke mening over. Vond mijn vrouw ook. Zij is verdacht veel weg sinds ik thuiswerk. Dat terwijl ik louter met werk bezig ben. Dat leg ik haar ook continu uit. Iedere keer weer.
Wacht. Niet weg gaan! U hebt de koffie nog niet eens.
De post kan niet wachten? U hebt als postbode ook rechten. Blijft u nu toch even.
Natuurlijk kan dit wel. Heel eventjes maar. Anders is het ook maar zo alleen en stil.
U kunt echt niet? Jammer. Nou, maar hopen dat mijn vrouw een keer vroeger dan tien uur thuiskomt dan. Dag mijnheer.
Bron afbeelding: http://www.dustincox.us/files/2013/03/Frustration-Cartoon.png
Reacties
Bevoorrecht genieten van het recht op bewegen tussen tafel en aanrecht.
Kan je niet meer recht lullen wat krom is.
Geweldige sneuheid.
😄
Auteur
Hihi…nieuwe lulligheid. 😀
Zo zie je maar weer dat elk recht ook nare dingen meebrengt. De lieve man kan beter weer naar de werkplek gaan, in plaats van koppig zijn. Geweldig geschreven weer!
Auteur
Merci! X 😀
Mooi verhaal 🙂
Auteur
Tnxx! 🙂
Het is mijn goed recht om dit wederom een erg leuk stukje te vinden chappeau
Auteur
Hihi…Dan voel ik me weer bevoorrecht. 🙂
Heel mooi geschreven 🙂
Auteur
Merci!! 🙂
Alsjeblieft 🙂
Een werkplek rijker maar een sociaal leven armer!
Auteur
Ja.. zo kijk ik er ook tegen aan. 🙂
Mooi geschreven!
Auteur
Heel erg dank Sabine! 🙂
Mooi en liefdevol geschreven, over de nieuwe eenzaamheid in onze moderne maatschappij.
Groeten van To.
Auteur
Dankjewel Antonia, wat mooi gezegd door je: de nieuwe eenzaamheid… mag ik deze gebruiken voor mijn twitterbericht voor dit verhaal? 🙂
Prachtig lopende monoloog, Michiel. Gaat het hier nou om een keukentafelgesprek tussen ambtenaar en hulpzoeker of denk ik dat alleen maar omdat dat onderwerp mij zo te harte gaat? Misschien heb ik iets te hard in de tuin gewerkt en moet ik het morgen nog eens lezen 🙂
Auteur
Hahaha… ik geef een hintje: Het nieuwe werken en dus ook de nieuwe eenzaamheid. 🙂
Na deze hint en nog een keer lezen is het me opeens duidelijk. Ik snapte al niet waarom die postbode een keukentafelgesprek nodig had. Gelukkig ben ik nog zo slim dat ik al aan één hint genoeg heb 🙂
Auteur
Hahaha… dat komt omdat jij ook nog een ouwerwetse macho bent. 😉 😛
Met een glimlach van deels herkenning deze blog zitten lezen 🙂 Super geschreven, zoals gewoonlijk 😉
Auteur
🙂 Dankjewel voor het lieve compliment. 🙂
oprecht gemeend 🙂
Wat was je inspiratiebron (of, de aanleiding) voor dit verhaal?
Ik denk dat de verborgen eenzaamheid in onze huidige maatschappij niet schuilt in het thuiswerken, maar in het digitaal communiceren via social media.
Uit onderzoek is gebleken dat alleen ‘real life’ contact een positieve invloed heeft op ons algehele welzijn. We hebben mimiek nodig en aanraking.
Auteur
Twee dingen waren mijn inspiratie: Simon Carmiggelt, die in zijn dagen heel mooi maatschappelijke situaties kon neerzetten en als tweede het thuiswerken. Niet zo zeer het thuiswerken op zichzelf, maar meer over hoe hosanna mensen hierover praten, dat het wel zó ideaal is. Het thuiszitten werken. Dat ik me afvroeg: Is dat allemaal wel zo? Veranderen we van groepsmensen naar solo-mensen?
Toen kwam dit verhaal naar boven.