Schaamlip je niet?

Het was een mooie warme dag in Spanje. Wat daar wel eens vaker wil voorkomen. We waren daar een tijdje geleden op vakantie en onderweg naar het strand. Op teenslippers. Er liep een weg langs het strand en het was daar een drukte van belang. Auto’s, scooters, veel wandelaars en een verdwaalde ezel volgehangen met typisch Spaanse terracotta pruttel. Of zoals mijn vriendin het noemde: mooie schaaltjes, altijd handig. Pruttel dus.

De stranden bij Barcelona hebben een indeling. Niemand let hierop. Niemand zal het zien en toch zal iedereen onbewust zich houden aan deze onbeschreven logica. Het strand is in principe in drie vakken in te delen. Allereerste heb je het jeugddeel. Opgeschoten tieners, van twaalf tot pak ‘m beet zestien/zeventien jaar, lopen hier rond te stuiteren. Dit is ook meteen het strand waar de meeste ongelukken gebeuren. Jongens die indruk willen maken op de meisjes op de meest stupide manieren. Bijvoorbeeld door met een snorkel op, van een te hoog rotsblok te duiken. Of een tienermeisje, vaak van Britse afkomst, dat half dronken haar roes uitslaapt en dan totaal verbrand. Als je die voorbij zag struinen, dan gaven ze nog net geen licht.

Dan heb je de categorie: familiestrand. Kinderen onder de twaalf, vaders, moeders, ooms, tantes, oma’s, verdwaalde luiers, alles kom je daar tegen. Een soort Ponypark op het strand zeg maar. Op zich was dit deel goed te doen op het strand, zolang je maar voorkomt dat je naast een groot gezin terecht kwam. Dat is vragen om zand op je handdoek en rond stuiterende ballen en andere projectielen.

Als laatste heb je het vak: Jongeren, dan wel hipsters en trendy mensen. Alles ouder dan achttien en hoofdzakelijk kinderloos en of nog vrijgezel. Gezien worden is hier wel de stelregel. Er liep hier dan ook van allerlei ijdels rond.

Wij kozen onbewust voor deze categorie strand. Tussen de moderne jongelui en dandy ouwelui. Niet dat we ons zo hip voelden. Maar toch nog wel “young and happening” genoeg. Ik strompelde met mijn blarende voeten het strand op. Klote teenslippers! en zocht een mooi plekje op voor mijn vriendin en mezelf. Ergens dicht bij het water was nog wat ruimte. Ik wees haar het gevonden plekje aan en zij snelde er naar toe, ik hobbelde achter haar aan, gooide mijn rugtas neer, spreidde mijn handdoek en plofte neer.

We lagen beide heerlijk te genieten van de zon en een boekje. We hadden zojuist even gezwommen in de zee en nu was het tijd voor een poging om bruin te worden. Hopelijk niet rood. Dan zouden ze misschien nog gaan denken dat ik een Britse toerist was. Dat is niet hip natuurlijk. Rood is verre van trendy.

Ik deed mijn ska hoedje op en zette mijn donker beglaasde zonnebril om en vleide mij op mijn buik. Het grote voordeel van een donkere zonnebril, dit zal geen geheim zijn voor de meeste mannen, is dat je zo heerlijk schaamteloos om je heen kan kijken. Voor de buitenwereld lijkt het alsof je naar één punt staart of slaapt, maar ondertussen loer je alle kanten op. Als een radar die naar vliegtuigen speurt. Het enige dat je kan verraden is je gezicht. Het vereist ook enige training en ervaring om dit in plooi te houden, maar dan heb je ook wat. Bij deze wil ik meteen mijn excuus aanbieden aan de mannen waarvan hun vrouw nog niet van dit geheim af wist.

Afijn, ik draaide me om en loerde heerlijk in het rond. Mijn vriendin, die dwars door mijn bril heen kijkt, keek een keer op en glimlachte. Ik voelde haar lichaamstaal: “Mannen!” Voor mij was er op eens beweging. In mijn blikveld verschenen drie paar bruine voeten en dito benen. Vanboven klonk het Spaans koeterwaals. Ik richtte mijn hoofd iets op en zag drie jongedames in hippe bikini’s. Ze leken qua kleur op elkaar te zijn afgestemd. Elk setje had iets had iets roods in zich. En ik maar denken dat rood niet hip was. Mis dus. De dames waren duidelijk van het type: kijk mij eens mooi en modern zijn en ik moet toegeven, ik heb wel eens minder mooie meiden gezien. Toen gebeurde er iets wat misschien wel elke mans fantasie is op een strand.

Een meter voor mij spreidden de dames hun handdoeken uit en ontdeden zich van hun bovenstukje. Ik zag dit alles met een grote grijns toe. Druk kwebbelend gingen ze liggen met de voeten naar mij toe. Mij het uitzicht geven op hun goed gevormde billen. Mijn grijns kwam bijna tot aan mijn oren. Een tijdschrift plofte op mijn hoofd.

‘Is het mooi?’

De woorden kwamen er nog niet eens kwaadaardig uit. Ik kon wel schijnheilig nee zeggen, maar ik heb een hekel aan dit type mens. Bovendien kijkt mijn vriendin niet alleen dwars door mijn zonnebril.

‘Ja, ‘ zei ik droog terug. ‘Live Nivea reclame.’

Mijn vriendin glimlachte en een plagerig afkeurend geluid ontsnapte over haar lippen. Ze dook weer in haar tijdschrift en ik in de rode design bikini’s. Zij waren elkaar ondertussen aan het insmeren. Ik lieg dit niet! Een meter voor mijn neus zaten drie bekoorlijke dames hun bruine lijven met witte kokosgeparfumeerde zonnebrandolie te bewerken. Alsof ik in een videoclip van een willekeurige rapper was gestapt. Geen plekje werd overgeslagen. De benen, de rug, de billen, de buik, de borsten…

‘Moet je al het koude water in of graaf je een tunnel naar Australië?’

Iets kribbiger klonk mijn vriendin nu. Mij het uit mijn erotische droom halend.

‘Uh, nee. Ik red mij wel.’

‘Dat zie ik!’

‘Ik ga wel even op de rug liggen.’ Balend draaide ik me om, gaf mijn vriendin een zoen en pakte mijn boek. Dit deed ik een tijdje. Ik polste voorzichtig de bui van mijn lief. Zij zat potdorie met haar eigen zonnebril hetzelfde te doen als wat ik deed!

Een paar meter verder op stond een Spaanse Don Juan opzichtig zijn wasbordje te tonen in zijn te krappe Speedo! Wetend dat zijn geoliede lijf zeker wel wat aandacht van wat vrouwen zou trekken. Onder andere die van mij.

‘Moet jij ook het koude water in?’ vroeg ik toch wel wat geagiteerd, doch met een ironische plagerige ondertoon.

‘Nee joh! Je wéét toch dat ik niet op zulke glijerige types val?’ Zei ze met een grijns die anders vertelde.

‘Aha! Dus je keek wel!’

‘Ja! Net een Axe reclame.’

Het ironische ondertoontje was me niet ontgaan. Touche! Zuchtend draaide ik me weer op mijn buik, zette mijn blik op de loer-stand en tuurde zo Pasen en Pinksteren in.

Voor mij hadden de drie Spaanse señorita’s besloten dat ook de voorkant mooi bruin moest worden en lagen daarom op hun rug te zonnebaden. Met hun benen in de lucht en knieën gebogen. Hun voeten gravend in het zand en wijd gespreid.

Holy Moly!

Alles moest bruin! Dus ook de buiten… eh… ook de buitenlippen. Ja, schrik. Ik weet het, maar ik zou niet weten hoe ik het anders moet zeggen. Kennelijk was het hip om alles wat bruin kan, ook bruin wordt. Het was verre van erotisch. Eerder alsof ik midden in een film van Stoute Meiden-tv was beland. Mijn mond viel open. Ik wilde wel wegkijken, maar het lukt voor geen meter. Zes half bruine lippen staarden mij aan. De rest half verscholen achter het trendy rode bikinibroekje. Vanachter deze zwijgzame lippen klonken zes Spaans pratende lippen op een toon alsof wat ze deden, de normaalste zaak van de wereld was. Mijn open geslagen mond met de kaken hangend op het zand, bewees het tegendeel.

Een boze kuch klonk naast mij.

‘Gaat het lekker?’

‘Moet je hun vragen.’ Ondanks mijn verbijstering was ik nog adrem genoeg. ‘We hebben deze dagen geen betaal-tv nodig!’ grapte ik er achteraan en haar tijdschrift plopte wederom op mijn hoedje. Ditmaal dubbel zo hard.

‘Schaam jij je niet?’

‘Ikke? Ik lig hier niet met mijn zaakje half uit de boxershort.’

Touché! Kleine voorsprong voor mij. Twee –een.

‘Nee, maar je doet ook écht je best om niet te kijken!’

Twee –twee.

‘Dat ze dat durven.’ Verbijsterd staarde ze mee. ‘Schamen zij zich niet?’

‘Schaamlippen ze zich niet!’ Grapte ik.

Mijn vriendin proestte het uit en gaf me een plagerige duw.

Een dag later arriveerden we weer bij het strand. Ik banjerde al vrolijk het hippe deel op. Mijn vriendin bleef staan en riep mij terug.

‘Wat is er? Ik zie daar nog een plekje.’

‘Ik ken die plekjes van jou! Verstopt achter hippe bikini’s!’

Quasi onschuldig staarde ik terug.

‘Kom!’ ze wees naar een plek op het familiestrand een tiental meters verderop. ‘Dáár is een betere plek vrij.’

Ik zuchtte een keer balend en sjokte achter haar aan. Luiers vandaag in plaats van mooie billen. Ach ja. Morgen zou haar hoed wel anders staan. Voor mij klonk haar luchtige stem.

‘Zal je leren om naar die señorita’s te kijken. Schaamlip je niet?’ Ze glimlachte en gaf me een ondeugend knipoogje.

Ik snelde naar haar toe en tikte haar liefdevol op haar billen.

‘Vandaag alleen maar oog voor deze mooie zwarte bikini.’

Rode bikini

Bron foto: Google

Reacties

Harrij Smit

Dit delen:

Gerelateerde berichten

Koffie en appeltaart

Vers

I am Pieter van den Hoogeband

Reacties

Geef een antwoord Reactie annuleren