Laatst was ik op het zwembad. Eigenlijk was het de bedoeling dat ik zou gaan hardlopen met ons hardloopclubje, maar vanwege een aantal afzeggingen bleef ik als enige over. Dan maar lekker zwemmen. Een paar baantjes zwemmen en daarna nog even lekker in het Turkse stoombad. Goed voor lijf en leden. Heerlijk!
Helaas voor mij was er net zwemles, dus er zat niks anders op om even in het recreatie bad te poedelen. Geen straf uiteraard en op vrijdagmiddag was dit deel, op twee oude vrouwtjes na, helemaal leeg. Lekker even zwemmen in de stroomversnellingen en ontspannen in het bubbelbad.
De zwemles was kennelijk klaar. Zo lag ik nog heerlijk te ontspannen en zo zag ik een hele kudde kinderen het recreatie bad in stormen. Wegwezen dus. Snel het water uit en mooi wat baantjes trekken in het andere nu lege gedeelte.
Ik heb geloof ik drie of vier baantjes getrokken en toen vond ik het ook welletjes. Het Turkse stoombad riep mij. Ik laveerde mijzelf langs de spelende en schreeuwende kinderen om vervolgens zo vlug mogelijk het stoombad in te duiken.
Eenmaal door die deur heerste er een serene rust. Alleen de twee oude dametjes waren er. Hoogstwaarschijnlijk ook gevlucht voor de vrij zwemmende kinderen. Ze vielen even stil toen ik binnen wandelde. Ik begroette ze beleefd en vleide mij aan de andere zijde van het stoombad neer. De dames gingen verder met een gesprek dat ze waarschijnlijk voor mij al hadden ingezet.
‘Bij Herpen. Daar was het! Daar is een heel mooie loop. Ken je die?’
‘Nee, waar ligt Herpen dan?’
‘Bij Oss in de buurt. Een hele mooie omgeving. Veel te zien.’
Een loop? Zij? Hardlopen?
Ik ben zelf een fervent hardloper. Liepen deze dames ook hard? Met alle respect voor deze dames, maar ik zag ze alles doen, behalve hardlopen. Ik schoof zachtjes een beetje overeind. Dit moest ik verder horen.
‘Hoeveel kilometer is het dan?’ Vroeg de vrouw in de zwarte badpak.
‘Dertig ongeveer.’ Zei de vrouw in de grijze badpak terug.
Dertig! Wow!
Ik probeerde zo stiekem mogelijk beide dames te bestuderen. Het waren goed gevulde types. Op een bepaalde leeftijd lijken sommige zaken groter te worden bij een lichaam.
‘Ik train nu ongeveer twee keer per week.’ Vervolgde de grijze badpak.
‘Ja, dat moet ook wel. Ken je Petra nog? Je weet wel, die vorig jaar met ons mee liep?’
De andere vrouw knikte bevestigend.
‘Zij loopt maar één keer per week. Eén keer!’ Het geschokte gezicht van de zwarte badpak onderstreepte haar uitspraak nog eens extra. ‘En maar een half uur!’
‘Een half uur? Daar trek je toch de wandelschoenen niet voor aan?’
Aha! Het is dus wandelen!
Het mysterie was opgelost. Mijn ontstane verbazende onbegrip transformeerde in respect dat ik voor beide dames kreeg.
‘Hoe wil ze in hemelsnaam dan de loop van Holten doen?’ Zei de grijze badpak geschokt. ‘Dat houdt ze toch nooit vol?
De zwarte badpak was het hier mee eens.
‘Het lijkt mij verstandiger dat Petra eerst maar eens met een beginnersgroep rustig een loop van een kilometer of tien doet.’
De dames gingen verder met hun gesprek, maar ik dwaalde af met mijn gedachte. Inwendig moest ik grinniken. Met mijn hardloopvrienden heb ik wel eens exact de zelfde conversaties gehad. Ook over een loop hier en een loop daar. Alleen in ons geval de hardloop wedstrijden her en der in het land. Ook wij kenden lopers die maar eenmaal per week trainden en dachten een halve marathon te kunnen lopen. En ook wij meenden hier onze verontwaardiging over uit te moeten spreken.
“Uurtje hardlopen in de week? Laat hem eerst maar eens een vijf kilometer doen in een wedstrijd, dan spreken we hem wel weer.”
Grappig. Bij begin van het gesprek van de dames meende ik nog te denken dat door het grote leeftijdsverschil dezelfde hobby onmogelijk was. Gevalletje generatiekloof en vooroordeel. Tijdens hetzelfde gesprek moest ik mijn mening al bijstellen.
Zouden mijn hardloopvrienden en ik over een jaar of dertig-veertig ook nog steeds zo fanatiek praten over een loop? En zouden wij dan nog steeds hardlopen of ook in de categorie wandelen beland zijn?
Goh! dacht ik bij mezelf. Is dit nu een generatiekloof in een Turks stoombad? Of is het slechts een dalletje? De dames, een jaar of dertig ouder, maar toch minder verschillend dan ik dacht. Ooit zou ik ook een stoombad betreden met een overmaatse zwembroek, kromme beentjes met wat minder haar doch meer grijzend. Dan zouden een vriend en ik ook onze verontwaardiging over een Petra hebben. Dat ze maar eenmaal loopt in de week en maar een half uurtje.
Ooit zou misschien wel sneller zijn dan ik denk. Slechts een dalletje diep.
Reacties
Grappige verwoordingen 🙂 ik hou van je schrijfstijl!
Auteur
Dankjewel Anouk! Misschien kunnen we ooit een combi doen: blogverhaal met tekening. 🙂
Ook als hardloopster heb ik dit graag gelezen 🙂
Heerlijk geschreven en ook graag gelezen. Top!
Haha is dat onze toekomst in het bubbelbad:) Hopelijk gaan wij dan nog steeds voor het luchtkasteel. Hadden ze het ook nog over het kerstdiner? Leuk geschreven…lees het altijd met veel plezier.
Auteur
Haha… eeuwige jeugd moet je houden, dus we gaan tegen die tijd in elk geval een poging voor het luchtkasteel doen.
Dankje!
Ben op jullie alledrie best jaloers, maar ook wel dankbaar dat ik gewoon kan wandelen zonder er als een kreupele uit te zien…
Auteur
Wandelen is ook lopen, is ook sportief, 🙂
Ze deden vast aan Nordic Walken, denk ik zo, met twee van die stokken…… De tijd gaat zo snel, voor je het weet ben je grijs (of kaal 😉 ), heb je een buikje en kun je het hardlopen wel vergeten. Maar: bloggen kun je altijd blijven doen! Leuk blog.
Auteur
Dankjewel Corja! 🙂 im midlife-crisissen te voorkomen, sla ik je tweede deel van de zin maar even over met lezen. Haha.. maar ik blijf schrijven en bloggen. 🙂
wederom een mooi verhaal, goed geschreven, lekker leesbaar.
Een fijn vooruitzicht lijkt mij, dat mensje van 30 jaar ouder wellicht nog actiever zijn dan wij. Respect naar hen.
Ik ben nog nooit in een Turks stoombad geweest, maar in gedachten zag ik twee prachtwijfies achter een wolk stoom zitten… zo beeldend is het geschreven. Sorry, heb niet naar jou gekeken 😉
Auteur
Whahaha.. ik zal de volgende keer wel m’n rooie zwembroek met groene stippen aan doen. 😉 😛
Dankje. 🙂
Volgens mij is het: in het zwembad; of proef ik hier ook een generatiekloof?
Auteur
Je kon wel eens gelijk hebben Peter. ? Ik vrees dat er een stukje spreektaal ingeslopen is.?
Wat kun je lekker schrijven!
Auteur
Dankjewel! Ik blijf mijn best doen.?
Onderweg naar morgen
misschien
kunnen we zien
aan anderen
hoe we zelf veranderen
Weer heel graag gelezen, Michiel.
Lenjef
Ha, leuk geschreven. Ik zie mezelf helemaal verbeeld in jouw verhaal; ooit begonnen met hardlopen, toen over naar lange afstand wandelen en nu ga ik voor de korte afstand. Ook leuk hoor, ik moet er niet meer aan denken om te rennen eerlijk gezegd. Dat doe ik alleen nog voor de bus :-).
Auteur
Hihi… Mooi om te lezen. En leuke herkenning inderdaad. 😀
Met veel plezier gelezen, zag de keuvelende dames al helemaal voor me! Ooit sal vast sneller zijn dan verwacht, tijd gaat zo snel!
Auteur
Veel te snel. Daarom moeten we de geest jeugdig houden. 🙂